EEN GELUKKIG NIEUW JAAR

GEEN VOORNEMENS VOOR 2011,  DOE HET GEWOON!

Geld voor je PoP, poen voor je PaP!

BOOR kiest voor een professionele cultuur. Er bestaat een sterke ambitie om professionaliteit te bevorderen in alle aspecten die leerlingen, medewerkers en betrokken partners (ouders en andere belanghebbenden) raken. Met respect voor de bereikte resultaten van individuen kan BOOR als organisatie daar nog een aantal stappen in zetten.

Struikelblok is een gebrek aan gedeelde opvattingen over professionaliteit. Waaraan herkent men een professional of professionele organisatie en welk gedrag hoort daarbij (en welk gedrag juist niet?). Een belangrijk aspect van een professionele cultuur is dat er duidelijke, met elkaar vastgestelde kaders zijn en hoe men zich binnen die cultuur gedraagt. Pas dan kan een team, de school of de organisatie gaan werken aan het versterken van een professionele cultuur. Het management heeft in het realiseren van een professionele cultuur een voorbeeldfunctie. Medewerkers spelen zelf ook een belangrijke rol. Zij gedragen zich volgens de regels van de professionele cultuur, en accepteren dat zij kunnen worden aangesproken op de eigen taken en verantwoordelijkheden. Blijvende ontwikkeling (zoals door scholing en werken aan eigen competenties) zijn hierbij voorwaardelijk, net als het leveren van een bijdrage aan de organisatie.

 Om nu die stap van blijvende ontwikkeling een prikkel te geven heb ik besloten om de begrote cursuskosten personeel vrij te geven (natuurlijk binnen kaders). Dat betekent dat een ieder dit schooljaar recht heeft op € 400,-  (gerelateerd naar werktijdsfactor) om uit te geven aan een cursus, een opleiding die bijdraagt aan de professionele ontwikkeling in relatie tot de schoolontwikkeling. Verantwoording achteraf!

Wie durft!!!

Digitaal schoolplein Huys ten Krooswijk van start

Huys ten Krooswijk is het digitale social netwerk en samenwerkings- en kennisplatform van de samenwerkende partners in het Huys ten Krooswijk.
Een digitaal schoolplein.

Het digitale schoolplein combineert de charme en dynamiek van sociale media als Twitter, Hyves en Youtube met de wensen van scholen aan een efficiëntere vorm van samenwerken, het verbeteren van ouderparticipatie en een veilige omgeving voor leerlingen bij basisscholen. Je kunt er documenten en websites achterlaten en becommentariëren, met anderen in discussie treden, medewerkers vragen voorleggen of je ervaring formuleren in een blog.

Het is mogelijk om (open of besloten) groepen op te richten, waardoor Huys ten Krooswijk de uitgelezen plek is voor samenwerking in de MFA Huys ten Krooswijk. Dit kan voor platforms, projecten, afdelingen, maar ook voor medewerkers die kennis of expertise zoeken bij medewerkers in het land. Huys ten Krooswijk is ook heel goed bruikbaar als kennisbank of als digitale knipselkrant –interessante websites of documenten kun je opslaan en van trefwoorden en een toelichting voorzien. Hierdoor werkt Huys ten Krooswijk ook als een persoonlijk digitaal (kennis)archief: waar je ook bent, je kunt altijd al je informatie terugvinden!

Het digitale schoolplein Huys ten Krooswijk is open voor werknemers en bezoekers van Huys ten Krooswijk. Het schoolplein is de online ontmoetingsplaats voor alle vrijwilligers en beroepskrachten, voor alle leerlingen en ouders en voor iedereen die meebouwt aan een grandioos Nieuw Crooswijk.
Wil jij ook een uitnodiging ontvangen voor deelname, stuur dan een e-mail naar mail@odbs-pierrebayle.nl  met daarin de volgende informatie: Naam, E-mailadres en het liefst een motivatie De beheerder zal vervolgens een uitnodiging sturen, zodat je de omgeving snel kan gaan verkennen. Webteam Huys ten Krooswijk

Wederom goede resultaten op de Pierre Bayle!

In de laatste nieuwsbrief van vorig schooljaar, kon ik u melden dat we, wat betreft de CITO scores, net boven het landelijk gemiddelde scoorden. Dat is een hele prestatie.

De lijn die we vorig jaar in hebben gezet om het taalonderwijs, het leesonderwijs  en de aanpak van de woordenschat voor onze kinderen te verbeteren, werpt ook al zijn eerste vruchten af.

Wij doen mee aan een Taalpilot van de gemeente Rotterdam. Als enige school in Rotterdam, die hieraan deelneemt, hebben wij de leesnorm gehaald.

Dit betekent dat 95% van al onze kinderen op of boven het landelijk gemiddelde scoort wat betreft het Technisch lezen.

Technisch lezen is een van de belangrijkste voorwaarden om Begrijpend te kunnen lezen.

Begrijpend lezen betekent een stuk tekst lezen en hierover vragen beantwoorden. Om de CITO toets tot een goed einde te brengen is Begrijpend lezen erg belangrijk.

Ook hebben wij alle gestelde doelen wat betreft spelling, woordenschat en begrijpend lezen bereikt.

Dit is voor een groot deel te danken aan de inzet van de leerkrachten en leerlingen, waarvoor hulde!!

Geen reden om achterover te leunen. Juist deze resultaten inspireren ons om verder te gaan. Daarom hebben we ons voor dit jaar weer nieuwe uitdagende doelen gesteld. Uw kind krijgt zo nog meer kansen op een opleiding die bij hem of haar past.

Dit jaar zullen we naast de bovengenoemde vakken in alle groepen extra aandacht besteden aan het rekenonderwijs en dan met name het onderdeel automatiseren.

René Bos

Let's ruil feest aan het Paradijsplein

Afgelopen zaterdag was het feest op het Paradijsplein. Het jaarlijkse feest van de Let's ruilwinkels.
Onderstaand filmpje geeft een impressie. Rond 6.38 zie je  een geheel andere kant van de schooldirecteur. Daar toon hij zijn Rock 'n Roll en Blues hart.

Informatieavond trekt 20% van de ouders!

Vanmorgen was de informatieavond van gisteren, op beide locaties, het gesprek bij de ochtendkoffie. Tal van vragen komen dan boven. We willen meer ouders bereiken? Hoe richten we ons op de overige 80%? Welke rol spelen de ouderconsulenten hier? Krijgt de school  de ouders die ze verdient?
Voor een aantal leerkrachten was in ieder geval duidelijk dat we de informatieavonden anders moeten inrichten, willen we meer ouders binnenkrijgen. Kijk, dat is ook High Performance denken!!

En toch, rondtwitterend kom je er snel achter dat zeer veel basisscholen worstelen met de relatie school en ouders. Zo twitterde een collega dat zijn school dit soort avonden maar afblies, omdat de opkomst gering bleef. Een Amsterdamse collega feliciteerde me juichend met het aantal ouders dat bij ons binnenkwam. 

We moeten op een andere manier invulling geven aan het partnerschap met onze ouders. Dat gaat niet vanzelf. Gelukkig kijken we wel gezamenlijk die richting op.
De ouderavond aanstaande 2 november is een interessant ijkpunt. De ouderraad bestaat hier op school nog niet zo lang. Een ouderavond, georganiseerd door de ouders van de school voor ouders van de school, is een hele uitdaging. Daar kunnen wij ons partnerschap met elkaar oefenen. Mooi, want dat is ook High Performance denken!

Dit is ook High Performance!

Mission9 is een boek met prachtige illustraties en gaat over de kracht van zelfbewustzijn en van geweldloos denken. Een pleidooi voor tolerantie, voor én - én in plaats van óf - óf - denken.
Een boek over de waarde van verscheidenheid en het uniek zijn van ieder mens. Nog niet eerder werd het kernwadrantenmodel zo helder en spannend uitgelegd.

Welzijn, gezondheid en economische groei

Odbs Pierre Bayle heeft van het college van bestuur van Stichting Boor de ruimte gekregen om de komende 2 jaar met een kleine groep scholen uit Nederland op te trekken om het concept High Performance Schools inhoud te geven.

Mission statement van een HPS:

• Een High Performance School is een school die onderwijs ziet als sleutel tot welzijn, gezondheid en economische groei. Zij werkt vanuit een diepere morele betekenisgeving, en richt haar onderwijs bewust op het creëren van maatschappelijke waarde op langere termijn. De High Performance school heeft contact met de omgeving hoog in het vaandel heeft en betrekt stakeholders bij haar beleidbepaling.
• Een High Performance School is een school waar alle kinderen, in een veilige en gezonde omgeving uitgedaagd worden om het beste uit zichzelf te halen. High Performance Schools zien excellente beheersing van basisvaardigheden als taal en rekenen als basisvaardigheden, maar zijn zeker ook gericht op vaardigheden als eigenaarschap en verantwoordelijkheid nemen voor eigen leerproces, probleem en oplossingsgericht kunnen denken, kunnen samenwerken, waarde- en omgevingsbewust leven.
• In een High Performance School heerst een cultuur van groei en ontwikkeling.
• Binnen een High Performance School werken professionals continu aan het bereiken van de organisatie doelstellingen.

Onderwijskwaliteit
‘Het onderwijs slaagt er onvoldoende in om de in kinderen aanwezige talenten voldoende naar boven te halen. Zelfs scholen die het predicaat excellent verdienen, schieten daarin tekort’. Dit meldt de Besturenraad naar aanleiding van het onderzoek naar de onderwijskwaliteit op 112 basisscholen.
Wat te zeggen over het gegeven dat er gemiddeld in Nederland aan het eind van groep 8 meer dan een half jaar leerachterstand is, en het gegeven dat 10% schoolverlaters onvoldoende vaardig zijn in lezen, taal en rekenen (CITO 2009)? Wanneer we deze resultaten plaatsen naast het Lissabon akkoord en de ambities die daarin gesteld, wacht ons nog een hele uitdaging. En een zeer relevante uitdaging, want vanuit maatschappelijk belang is educatie het meest essentiële en invloedrijke middel om kenniscreatie, economische groei en kansen van mensen en kinderen te vergroten!
Een zeer hoge CITO eindscore gedurende drie achtereenvolgende jaren is niet voldoende om een High Performance School te zijn. Scholen kunnen meer uit hun leerlingen halen dan een hoge score aan het einde van de basisschool! Bij het predicaat ‘High Performance School’ gaat het meer om leerwinst dan om CITO eindscores. Het gaat om het behalen van een minimum niveau van alle schoolverlaters én de toegevoegde waarde van het onderwijs in de vorm van sociale opbrengsten die kinderen voorbereid op hun toekomstige mondiale samenleving.

Didactisch concept

Bij de hoge ambities van een High Performance School is ontwikkeling van de gehele organisatie essentieel. Theoretisch onderbouwde interventies en activiteiten worden gekoppeld aan de ervaringen uit de praktijk. Steeds wordt de koppeling gelegd tussen wetenschappelijk onderzoek buiten de onderwijssector en relevante wetenschappelijk onderzochte elementen voortkomend uit onderzoek uit de eigen sector met ervaringen uit de alledaagse praktijk van scholen.: Biografische identiteit (Burnham, Pollen, De Wit), Educational Reform (Fullan, Marzano, West Burnham), High Performance Organizations (De Waal), Versterken van het innovatief vermogen (Fullan, Quinn, Van Beek).

De High Performance School heeft duidelijke zachte en harde kanten. De zachte kanten zijn gericht op het samen ontwikkelen van een biografische identiteit en het met elkaar willen bereiken van een hoger doel: verbetering van het onderwijs aan kinderen. De harde kanten zijn te vinden in de duidelijke wijze waarop de Performance van de School en de Professionals omschreven, geëvalueerd en beoordeeld worden. Ook het veranderproces om te komen tot een High Performance School heeft zowel harde als zachte kanten, waarbij aan de ene kant ruimte gecreëerd wordt voor het ontwikkelen van het innovatief vermogen van de school met daarbinnen het accent op een evaluatiecultuur, terwijl aan de harde kant deze ruimte gekoppeld wordt aan duidelijk resultaat gerichte afspraken over de voortgang en ontwikkeling van de organisatie.

Wat, gaan we het nu anders doen?
Dacht het niet! De kwaliteitsslag die we de afgelopen drie jaar hebben doorgemaakt, zetten we nog gerichter voort. Onze focus was gericht op taal en rekenen, dat blijft zo. Onze focus was gericht op verbetering van de kwaliteitszorg, ook die focus blijft. Onze insteek op de internationalisering blijft; groep 1 t/m 8 krijgt stevig les in het Engels. Onze IT-insteek krijgt steeds meer vorm en Dalton komt steeds beter in de steigers.  We gaan de komende jaren nog inhoudelijker aan de slag met de bovengenoemde zachte en harde kanten van het onderwijsproces. Daarbij is een hele grote rol weggelegd voor de leerkrachten zelf. Zo gaan we komende periode samen aan de slag met het zoeken en vaststellen van onze biografische identiteit.

Community School
Mijn expeditieteam, naast Pierre Bayle bestaande uit Op Dreef en PWS, houdt zich de komende 2 jaar bezig met het onderwerp ' Parent and community engagement'. Samen geven wij invulling aan het begrip community school. Vanuit onze school leg ik voor de wijk de nadruk op de totstandkoming van de real life community De Crooswijk Academie (waarover later ongetwijfeld meer).
Betrokkenheid vanuit de wijk, de omgeving, de ouders vergroot nu eenmaal de slaagkans van onze kinderen.

Vitamine T

De uitdaging voor Odbs Pierre Bayle in Crooswijk

Heb jij je vitamine T al binnen? Vitamine T verwijst naar de term ‘Tribal Vitamin’ van Nicholas Albery. “ Mensen evolueerden in groepen/ stammen van 50 tot 250 leden. We hebben nog steeds dat gevoel van verwantschap nodig waarin een stam voorziet.” Dat is ook de reden dat wij elkaar opzoeken tijdens de feestdagen als Kerst of Suikerfeest. Voldoende viatime T bevordert ons welbevinden!

In de praktijk van alle dag betekent dit Vitmine T in de vorm van een dagelijkse dosis contact met onze naaste buren, met elkaar. Goed  voor onze gezondheid! 

Afgelopen vrijdag kregen we op school een behoorlijke dosis Vitamine T te verwerken toen we in gezamenlijkheid de zestigste verjaardag vierden van een collega. Lekker eten, een drankje, vrolijke gseprekken en een korte serieuze beschouwingen.

Voor onze school binnen de MFA aan het Paradijsplein en als de wijkschool aan het Alberta Wellingpad betekent het deuren openhouden en rondstrooien die Tribal Vitamin! Naar onze leerlingen, naar onze ouders, naar onze naaste buren, naar de wijkbewoners, naar elkaar en naar alle sociale partners waarmee we hetzelfde doel nastreven:

Geef kinderen een plek in de school, in de wijk en in de samenleving.

Het Nieuwe Schoolplein

Bekijk deze SlideShare Presentatie eens. Odbs Pierre Bayle wordt hier genoemd (slides 12 en 28) in het kader van ons experiment met het Digitale Schoolplein dat dit schooljaar van start gaat. Het digitale schoolplein Huys ten Krooswijk gaat open voor werknemers en bezoekers van  Huys ten Krooswijk. Ons digitale schoolplein wordt de online ontmoetingsplaats voor alle vrijwilligers en beroepskrachten, voor alle leerlingen en ouders en voor iedereen die mee bouwt aan een grandioos Nieuw Crooswijk.

Gras groeit

Gras groeit niet harder als je er aan trekt.

Vandaag las ik: gras groeit vanzelf, maar je kunt er een organisatie omheen bouwen.Volgens mij zijn we flink op weg.

Op naar goede volgende weken...

De eerste schoolweek is voorbij en we maken ons op voor de volgenden. We eindigden de week met een studiedag. ' Kind op de gang' :

Het doel is om door middel van de simulatietool Kind op de Gang!® aan het einde van de dag gezamenlijk tot een zorgprofiel van de school te komen. De zorgprofielen van de scholen en hun ambities m.b.t. passend onderwijs worden in kaart gebracht. Hiermee kan zich een beeld worden gevormd over hoe leerlingenzorg op school- en op bovenschoolsniveau te organiseren.

Bijkomende opbrengst was dat je een dag lang het team in actie zag en hoorde met elkaar. Buitengewoon prettig te merken hoe de nieuwe leerkrachten zich een plekje verwierven binnen het bestaande team en hoe er aan het einde van de dag vol lof over elkaar werd gesproken. Ander bijkomende opbrengst was het inkijkje in het ambitieniveau van dit team. Dat ligt potverdorrie hoog!
Dit schooljaar dus lekker samen aan de slag met: de juiste mate, het juiste doen, de juiste rol, het juiste zijn, de juiste kracht, het juiste tempo en het juiste doel (dank aan Kees en Cor). Waarbij ik eerder vanuit de kans en mogelijkheid wil werken en minder vanuit (en dat ligt behoorlijk op de loer als we spreken van zorgprofielen) het gebrek, het tekort.
Ik vond het mooi te ervaren dat alles inderdaad een plaats en een plek in de tijd nodig blijkt te hebben. Mooi om te ontdekken dat zaden toch zijn gekiemd, dat het gras inderdaad vanzelf groeit en je er niet aan moet of hoeft te trekken. Het was bijvoorbeeld een van de ambities om meer te doen met concentratie en je hoorde rondzoemen: daar hebben we eerder een begin meegemaakt: mindfulness, hartmeditatie, klankschalen en een dag opstarten, beginnen vanuit die volkomen aanwezigheid en rust, wellicht is nu het moment?
Op naar volgende goede weken.

Begin van elk schooljaar is voor mij als 1 januari

Schoolvakanties vind ik lastig. Ik moet meestal minimaal een week afkicken van de adrenaline rush die ik krijg van het werk. Niet in de laatste plaats omdat er tegen het eind van een schooljaar nooit helderheid is of alle vacatures wel gevuld kunnen worden en met welke mensen. Stichting Boor is een vrij grote organisatie, waar men (terecht) aan veel mensen verplichtingen heeft. Als een school terugloopt in formatie, moeten leerkrachten elders worden geplekt. Dat kan lastig worden als een school met een helder, duidelijk concept als de onze, mensen toegeschoven krijgt die niet meteen passen binnen dat concept. Gelukkig starten we dit jaar met nieuwe mensen die daar wel in passen. Die tegelijkertijd gekoppeld zijn aan oudgedienden die hen wegwijs in de organisatie kunnen maken.
Maar hoe anders gaat dat in het bedrijfsleven?
De adrenaline rush heeft dus minimaal nog een week  na gegonsd in mijn lichaam, in mijn hoofd.

 Vervolgens is daar de rust. Vind ik wennen. Wat moet je dan ineens gaan doen? In de tuin werken? Houd ik niet zo van. De hond uitlaten? Beetje fietsen? Beetje mediteren? Of gewoon weg, op vakantie.

Afgelopen weken heb ik van alles gedaan. Maar vooral veel zitten mijmeren over het leven, mijn leven, mijn leven met mij gezin, mijn leven in relatie tot mijn werk, mijn leven in relatie tot mijn interesses, passies en verlangens. En over mijn werk, mijn werk in relatie tot mijn leven, mijn werk in relatie tot mijn interesses, passies en verlangens. Dat lijkt hetzelfde, maar dat voel ik toch anders. Gelezen, ik heb lekker veel gelezen: Handboek meditatief ontspannen, Spiegelogie van Willem de Ridder (echt geweldig), Theory U, van Otto Scharmer. Gedoken in de volledige geschriften van Zhuang ZI, volgens velen de grootste relativist, in ieder geval het klassieke boek van het taoïsme. Een aanrader!!!
Een voorbeeld van een verhaal uit: Zhuang Zi:

Een taoïstisch verhaal over gelijkmoedige acceptatie

Op een morgen ontwaakt een boer in het oude China bij het kraaien van de haan. Zoals altijd, kijkt hij eerst uit het raam om te zien hoe zijn paard erbij staat. Hij schrikt. Geen paard te bekennen. De heuvel tegenover zijn hut is leeg.

In de loop van de ochtend komen één voor één de buren langs en beklagen de boer om zijn lot. Wat moet hij nu beginnen? Zonder paard kan hij z'n land niet ploegen en dus komt er geen brood op de plank. Het geweeklaag is niet van de lucht, maar de boer blijft kalm.

"Ach," zegt hij, "we zien wel hoe 't afloopt."

Twee dagen later. De boer ontwaakt, kijkt uit gewoonte naar buiten en ziet daar tot zijn verrassing z'n paard staan. Met nog twee andere paarden ernaast. Die moeten achter het trouwe dier zijn aangedraafd. In de uren daarna komen de buren weer langs. Eén voor één. "Wat heb jij een geluk zeg. Zo heb je geen paard, en zo heb je drie paarden. Gefeliciteerd!"

"Ach," antwoordt de boer, "we zien wel hoe 't afloopt."

Diezelfde middag probeert de zoon van de boer één van de nieuwe paarden te berijden. Het beest is daar duidelijk niet van gediend. Als de jongen op zijn rug springt, begint het geweldig te bokken. Met een wijde boog vliegt de boerenzoon door de lucht. Bammmm. Gebroken been. Als de buren horen van het ongeval, komen ze de boer wederom beklagen. "Wat ben jij een pechvogel zeg. De oogst staat voor de deur. Wie moet jou nu helpen om het gewas van het land te halen?"

"Ach," luidt de reactie, "we zien wel hoe 't afloopt."

Drie weken later verschijnen de ronselaars van de keizer in het dorp. Ze komen alle mannen tussen de zestien en dertig jaar inlijven om oorlog te voeren tegen een naburige staat. En zo'n oorlog kan jaren duren. Alle jongens moeten nog diezelfde dag mee. Behalve de zoon van onze boer, die ligt met een gebroken been op zijn strozak. Als de buren dat vernemen, kloppen ze weer bij hem aan. "Oh, wat een ellende. Wij zien onze zonen misschien wel nooit meer terug, terwijl die van jou over een paar weken weer op z'n benen staat. Het lot is jou wel erg gunstig gezind."

"Ach," is het enige dat de boer weer zegt, "we zien wel hoe 't afloopt."

* * * EINDE * * *

Heb ik wel even over zitten mijmeren. Ben er nog niet uit.

Vlak voor de vakantie kreeg ik een leestip van @annetteschulte naar aanleiding van de blogpost over de levenscyclus van de school: Leven en werken in het ritme van de seizoenen - op basis van de I Tjing, van Jaap Voigt.

Het model dat in dit boek wordt aangedragen , is een leidraad voor iedereen om in een natuurlijk ritme te leven. Dat helpt ons niet alleen staan de te blijven, maar ook daadwerkelijk creatief te zijn te midden van een turbulente buitenwereld.

Op bladzijde 64 lees ik: plan je zomervakantie zodanig dat je die ook als bezinningstijd kunt gebruiken. Ga na of er wellicht bijsturing nodig is? Reflecteer eens op je neiging tot doorschieten naar arrogantie etc. Sta daar bij stil en onderzoek of er dingen zijn die je echt langzamerhand moet lostlaten. Onderzoek of je toch water bij de wijn (van de waarheid) hebt gedaan. Op bladzijde 71: eind juli begin je een eerste inzicht te krijgen in wat de werkelijke prioriteiten in je leven zijn en wordt duidelijk hoe je deze tot half december gaat vormgeven.

Geweldig boek!

Ik heb het nog niet eens gehad over de nieuwe muziek die ik de afgelopen weken heb ontdekt.

Maandag 16 augustus gaan de schooldeuren hier open. Dan start het nieuwe schooljaar en verwelkom ik de leerkrachten van Odbs Pierre Bayle. Samen gaan we er een mooi jaar van maken.
Een van mijn goede voornemens voor komend schooljaar is (en ik nodig iedereen uit mij daarbij te helpen in de vorm van feedback) mijn aanwezigheid en aandacht anders te verdelen over de twee locaties die we hebben.  Ik wil graag meer echte ontmoetingen met leerkrachten, leerlingen en ouders, meer betrokkenheid en meer interactie. Ik weet dat ik dat nodig heb.Ik weet dat wij dat nodig hebben.

Zoete, stille meisjes en drukke, stoere jongens

Marcus, mijn jongste zoon, zit op een vrije school. Ik ben blij dat hij daar zit. Het mannetje zit er op zijn plek.  Hij heeft een schat van een juf en wij houden behoorlijk vinger aan de pols ten aanzien van zijn kennen en kunnen.
Ik fronste wel even met de wenkbrauwen toen ik Marcus' rapport las. Juffie was blij met het feit dat Marcus minder stoer was in de groep. Hallo, ik voed een zoon op, geen muisje! Dus ik naar school. Nou ja, mijn vrouw naar school. Zij doet de basisschool (2 kinderen) en ik het voortgezet onderwijs (2 kinderen). Natuurlijk had de juf het hier over ' goed' stoer en ' niet zo prettig voor je plek in de groep'  stoer. Marcus mag gewoon zijn drukke beweeglijke ik zijn, maar binnen de grenzen van de groep.

In de TedTalk van Matt Ridley is een van de conclusies, misschien wel de conclusie, dat willen kinderen hun plek vinden in de school, de wijk, de samenleving (mijn woorden) het vooral neerkomt op: samen, delen, een leven lang leren en communicatie. Hij durft daarbij zelfs zo ver te gaan dat IQ van ondergeschikt belang is. Volkomen irrelevant, vindt hij. Veel belangrijker is hoe mensen hun ideeën in de wereld zetten met behulp van anderen: COMMUNICATION!

Theoretiserende gedragswetenschappers betogen dat met name die samenwerking een lastige is voor opgroeiende jongetjes. Verder hebben onze jongetjes last van de toename van het aantal vrouwen binnen het onderwijs. Jongens haken daardoor massaal af.
Het commentaar in het NRC van donderdag van 15 juli was duidelijk. Scholen kunnen zich niet blijven verstoppen achter de smoes van de feminisering (scholen raken meer en meer bevolkt door vrouwen die een voorliefde zouden hebben voor zoete, stille meisjes boven drukke, beweeglijke jongetjes) van het onderwijs.

Je zou denken dat jongens het juist beter doen dan vroeger, toen het onderwijs over de hele linie een mannenbolwerk was. In de frontaal gegeven lessen aan leerlingen die met de armen over elkaar in de schoolbanken zaten, duldde leraar noch meester testosteron gestuurd jongensgedrag. Het was kop houden of naar de gang om ‘af te koelen’. Geen jongen die dat nu nog hoeft te verduren.
Tegelijk met de opmars van vrouwen bracht ook een cultuuromslag in de Nederlandse opvoeding verandering in de klas. In de moderne gezagsverhoudingen wordt veel onderhandeld. Allochtone gezinnen hanteren andere normen. Maar scholieren mogen meer dan ooit hun temperament, achtergrond en cultuur tentoonspreiden – precies wat jongens graag doen.

 Elke klas heeft recht op een juf of meester met een professionele inslag. Haken jongetjes af omdat er een juf voor de klas staat, hebben de mannetjes een probleem en de school een taak, aldus het NRC.
Vinden Marcus en ik ook!

Ik woon, ik werk, ik speel, ik leer omdat wij zijn

Nederland -Spanje: 0-1

Verlies moet je kunnen nemen

Levenscyclus van Odbs Pierre Bayle

In mei 2007 trad ik  als directeur aan op de toenmalige Waaier.  Een van de zaken die je dan doet, is een inschatting maken van de organisatie. Zonder het werk van werknemers, oud werknemers en een ieder die zijn/ haar steentje heeft bij gedragen tot het welzijn van vele kinderen (en de verhalen van kinderen die er een prima tijd hebben gehad, komen regelmatig binnenwaaien via nieuwe ouders die zich aanmelden) te willen diskwalificeren: de school moest van heel ver komen (graag licht ik een en ander, mocht daar behoefte aan zijn, toe in een persoonlijk gesprek).

Ik vroeg de adjunct directeur René Bos een lifecycle assessment te ondergaan. In principe moest hij een vragenlijst invullen en er rolde een lifecycle assessment report uit. Niet voor de volle 100% accuraat, maar voldoende voor een redelijke indicatie. Hoe stond de school er voor?

Net als planten, mensen en ecosystemen hebben ook organisaties een levenscyclus. Je kunt patronen herkennen in de manier waarop een organisatie of onderneming zich ontwikkelt. De Amerikaanse management-denker en –adviseur Dr. Ichak Adizes onderscheid de volgende fasen:
Flirt, Peuter, Go-Go, Adolescentie, Bloei, Ouderdom, Aristocratie, Bureaucratie en Overlijden. Elke fase kent zijn eigen unieke valkuilen en uitdagingen. Adizes beschrijft daarnaast een aantal afwijkingen  die  kunnen leiden tot vroegtijdige neergang van de organisatie.

Uit de antwoorden van René volgde bovenstaand rapport.
De school zat in de adolescentie fase. Deze fase wordt gekenmerkt door conflict en inconsistentie, tussen de oprichter en de organisatie, tussen nieuwkomers en oudgedienden, tussen de verschillende doelen en systemen van de organisatie, en tussen de oprichter en de professionele manager. Als de organisatie niet in staat is om door te groeien naar de volgende fase, kunnen deze conflicten resulteren in een „scheiding‟ (bijv. tussen oprichter en organisatie). De drie belangrijkste uitdagingen in de Adolescentie-fase zijn: delegeren van autoriteit, verandering van leiderschap en verandering van doelen.

Om de stap te kunnen nemen naar de volgende fase in de levenscyclus  moet de veranderende manier van werken geïnstitutionaliseerd te worden in systemen, procedures, processen en beleid, om zo een stevige en professionele basis te creëren voor verdere groei.
De Adolescentie-fase is sterk naar binnen gekeerd en het beste moment om de professionalisering van de organisatie in te zetten is dan ook wanneer de bedrijfsvoering goed loopt en er voldoende energie en aandacht is om aan de slag te gaan met de interne organisatie. Dit proces kan gevestigde belangen en verworvenheden bedreigen en gaat daarom gepaard met veel conflict. Om zich voorbij de Adolescentie-fase te ontwikkelen moet de organisatie een verschuiving maken van kwantiteits- (meer, groter) naar kwaliteits-georiënteerde doelen (beter, slimmer).

Volgens het lifecycle assessment dat ik vanmiddag onderging, kwam naar voren dat de school, de organisatie in ' its prime' zit. We zijn er in de afgelopen 3 jaar in geslaagd weerstand te bieden tegen de valkuilen van de adolescentie periode. We zitten nu in de bloei periode.

Realisme gebiedt me te benadrukken dat we er dicht tegen aan zitten. Maar ook dat alle voorwaarden op dit moment aanwezig zijn om die bloeiperiode in te gaan.

Zijn er valkuilen? Ja, natuurlijk! We starten komend schooljaar met 3 nieuwe, uiterst enthousiaste, gedreven, nieuwe leerkrachten. Dat gaat ongetwijfeld iets betekenen voor de groepsdynamica.

De Bloei-fase is de volwassen, optimale fase in de levenscyclus van de organisatie, waarin controle en flexibiliteit in balans blijven door voortdurende afstemming. Bloei is een proces,  de grootste uitdaging van deze fase is om de organisatie in Bloei te houden en het verouderingsproces dat leidt tot neergang te voorkomen. De organisatie wordt gestuurd door een heldere visie en een consistente set aan kernwaarden, welke het wat, het hoe en het waarom van de organisatie definiëren, alsook het wat niet, het hoe niet en het waarom niet. Besluiten worden niet meer door één persoon gedomineerd en besluitvormingsprocessen zijn geïnstitutionaliseerd in de organisatie.

Bloei-organisaties zijn creatief, maar niet op een willekeurige of spilzuchtige manier. Ze focussen op de klant, in ons geval op de leerling, maar onderwerpen zich niet aan elke gril of hype en balanceren zo korte-termijn opbrengsten met lange-termijn relaties. Beslissingen worden overdacht. Informatie-, communicatie- en andere systemen zijn op elkaar en op de missie van de organisatie afgestemd.
De Bloei-cultuur is er één van wederzijds respect en vertrouwen.

Nu de urgente problemen uit de vorige fasen grotendeels zijn opgelost, is er eindelijk tijd en aandacht om meer fundamentele zaken aan te pakken, zoals bijvoorbeeld opleiding en scholing. Als de organisatie niet investeert in het voortdurend zoeken naar evenwicht om in Bloei blijven, zwakt de groei af en begint de organisatie te verouderen, wat uiteindelijk kan leiden tot verstarring en neergang, gekenmerkt door zelfgenoegzaamheid, afnemende flexibiliteit, volgzaamheid in plaats van ondernemerschap en innovatie, behoudendheid en risico-mijdend gedrag, alsook ( in ons geval) een terugloop van de leerlingaantallen.


De theoretische onderbouwing van dit stuk is afkomstig van Realise!

Meer is in u

Het heeft bewogen, schreef Ida Gerhardt. En dat heeft het. We hebben een interessant jaar achter de rug. Onderstaand verhaal gaf mij ook dit schooljaar weer moed, rust en richting.

Een oude Hindoe meester werd moe van het geklaag van zijn leerling. Dus stuurde hij de leerling op een morgen om wat zout. De ongelukkige leerling kwam terug met het zout en kreeg de instructie een handvol zout in een glas met water te doen en het vervolgens op te drinken.

“Hoe smaakt het?” vroeg de meester. “Bitter, smerig,” spuwde de leerling.

De Hindoemeester vroeg toen om een handvol zout in de beek te gooien. De meester vroeg de leerling  uit de beek te drinken.

“Hoe smaakt het?” “Fris, lekker,”antwoordde de leerling.

“Proef je het zout?”

“Nee,”antwoordde de leerling.. De Hindoemeester bood de jongen zijn hand. “De pijn van het leven is puur zout; niet meer en niet minder. De hoeveelheid pijn in het leven verandert niet. Maar de hoeveelheid bitterheid die we proeven is afhankelijk van hoe we de pijn dragen. Wanneer je dus pijn hebt, lijdt, wees dan geen glas, word een beek, een rivier, een meer.

Waar het om gaat.

Het gaat om de kinderen. 
Het gaat niet om jou, 
het gaat niet om mij.
Het gaat om ons.
Ik ben omdat wij zijn.
Jij bent omdat wij zijn.
Zij zijn omdat wij zijn.

Superman en de Veranderende Pannenkoek

Mijn dochter is haar juffrouw wiskunde helemaal zat. Ze vindt dat haar juf maar beter haar best moet doen om wiskunde helder te krijgen. Mijn zoon is zijn juffie Euritmie zat. Hij vindt dat zij niet voortdurend van die vreemde muziek moet opzetten tijdens de lessen. Het maakt hem springerig en dat is haar schuld! Mijn buurman is zijn baas zat. Hij krijgt nooit de waardering van hem, die hij verdient! Een deel van mijn mensen is mij zat. Ik communiceer helemaal niet goed! En ik heb soms moeite met de laag boven mij. Die zit te veel op planning en control.

Hee, ik ontwaar hier zowaar een SMP!
Een SuperManPatroon! (ja, directie dames, er bestaat ook een SWP!)

In het prille begin van mijn periode voor het directeurschap dacht ik dat iedereen er gelijk in had, als er werd geschopt tegen leidinggevenden. Tijdens mijn eerste klus als leerkracht deed ik daar ook van harte aan mee. Een kind van de jaren 70. Wat wil je? Carrière en ambitie waren, waar ik vandaan kwam, vreemde woorden. De directeur was toen nog een primus inter pares. Het onderwijs was als organisatie zo plat als een pannenkoek. En dan moest er ineens leiding worden gegeven? Ik vond het helemaal prima als jij je leidinggevende zat was, moest hij/ zij z'n best maar voor je doen! Als iemand leiding wilde geven, moest hij maar aantonen dat hij alles tot in de perfectie deed. Als een echte superman. Hij moest maar laten zien dat hij het waard was om ons te mogen leiden! Servant Leadership all the way! En zag je dat niet voor de volle 110 %, dan klopte het niet. :-) Was je het ergens niet volledig mee eens, deed je het gewoon niet!
Dit gevoel leeft nog bij veel mensen. Velen weten er te vertellen dat zij het beter kunnen dan degene die de verantwoordelijkheid van het leidinggeven aan een organisatie op zich neemt.
En ongetwijfeld valt er bij elke leidinggevende nog het een en ander te leren.

Maar het is ook reuze interessant  om eens stil te staan bij het fenomeen van het ontvangen van leiding. Want daar valt een boel te leren!
Ik denk dat de baas van mijn buurman Paul niet prettig functioneert als er voortdurend aan zijn poten wordt gezaagd. Op het moment dat het zagen ophoudt en Paul 'gewoon' het werk doet waarvoor  hij is aangesteld, verandert de houding van zijn baas op slag.

Het onderwijs is al een poos geen platte organisatie meer. Het onderwijs is tevens opgeschoven van een werkveld waar het sociaal-emotionele voornamelijk de boventoon voerde, naar een werkveld waar gevraagd wordt om prestaties te leveren, op elk niveau.
Heb je iets nodig van je leidinggevende om tot die prestaties te kunnen komen, vraag daar om! Heb je controle nodig? Vraag er om en bespreek samen hoe die controle er dan uit gaat zien. Heb je meer ruimte nodig? Vraag erom en bespreek hoe jij kan laten zien dat je die vrijheid aan kan. Heb je meer complimenten nodig? Vraag erom en deel er wat vaker ook een vanuit het hart uit. Wil je verantwoordelijkheid? Vraag erom en spreek af hoe jij kan laten zien dat je die verantwoordelijkheid waar maakt.
Soms krijg je niet wat je denkt nodig te hebben. Als het je dan niet lukt om respect voor de organisatie en voor je leidinggevende op te brengen, zit er echt maar een ding op: zoek een andere functie, onder een andere leidinggevende.
-met dank aan Caroline Fransen

Vertel me

wat is het dat je van plan bent te doen met je ene wilde en kostbare leven? -Mary Olive

Hoge verwachtingen!

Viktor Frankl schreef een aangrijpende klassieker: De zin van het bestaan.Hij beschrijft zijn kijk op het leven: de mens streeft er naar een hogere, definitieve betekenis te geven aan zijn leven.



De verbinding met onderstaand filmpje van Sir Ken is makkelijk te leggen.

Sir Ken Robinson: Bring on the learning revolution! | Video on TED.com

Dank je wel!

Soms moet je even schakelen als mensen kritiek op je hebben. Kritiek lijkt vaak zo makkelijk snel gegeven. Voor je het weet ga je de verdediging in. En als je niet uitkijkt eindig je allebei heel boos.

Of ik wat vaker ‘s morgens bij de deur wil staan? ‘Moet dat echt?’ vroeg ik nog. Ik wil ‘s morgens het liefst meteen aan de slag. Mail checken en beantwoorden, besprekingen voeren, beleidsstukken voorbereiden, strategie bepalen of gewoon even rustig een kopje koffie drinken en in alle stilte nadenken over de school. ‘Ja, dat moet echt! sprak een moeder van de locatie Paradijsplein. De ouders willen makkelijker contact met je kunnen maken. En als je boven in je kamer zit, stappen ze niet zo heel snel bij je binnen.’ Ik moet mijn werk toch kunnen doen?
Maar ik snapte allang dat zij ook mijn werk  waren. Sterker nog: er werd tegen mij gezegd dat de ouders behoefte hadden aan een betere relatie met mij. Ze wisten allang dat het beter ging op onze school. Ze zijn tevreden over de ruimte die de ouders krijgen binnen de school via de ouderraden van beide locaties en via de oudergeleding van de medezeggenschapsraad. Ze zijn ook zeer content over het Engels in groep 1 tot en met 8 en met de extra aandacht voor de Nederlandse taal. Ze wilden vanuit die ruimte die ze hebben extra aandacht vragen voor de relatie tussen mij en hen. Dat is fijn! Dat is rijkdom! Dat is winst! Dat is mooi! Dank je wel!

Voor ik het wist kwam er een zelfde vraag vanuit de personeelsgeleding van de MR. Of ik dan ook weer (voor de herfst deed ik dat nog, reed ik vaker heen en weer!) vaker aan wilde schuiven bij de ochtendopening aan het Alberta Wellingpad. Uit de leerkrachttevredenheidspeiling was onder andere de wens naar voren gekomen van een nog zichtbaardere directeur. Nu zit in mijn beleving aan alles een optimum. Je kunt maar op een plaats tegelijkertijd zijn. In ieder geval werd ook daar de kritiek ‘we zien je minder dan voorheen’ omgezet naar ‘we willen extra aandacht vragen voor de relatie die wij hebben met elkaar’. Dat is fijn! Dat is rijkdom! Dat is winst! Dat is mooi! Dank je wel! Prima feedback, daar zal ik naar luisteren!

Werkweek: Teamwork

Er kleven een aantal woorden aan de werkweek van afgelopen week. Het belangrijkste woord: TEAMWORK! Het woord dat daar direct onder komt:KOUD!!! Want wat waren de nachten koud. Ik zal niet verder uitweiden over de rituelen met betrekking tot het thermisch ondergoed of wie dook met al z'n kleren gewoon in de slaapzak en wie stond bibberend in z'n ondergoed naast zijn bedje. Wat waren we blij toen de kampleiding ons na de laatste nacht vertelde dat we best extra dekens hadden mogen lenen!?!
De week was er een van pieken en dalen. Dan heb ik het niet over het landschap. Wat ons er doorheentrok was het teamwork. We deden het met z'n allen, ook na de wisseling van de wacht.
Al met al een interessante werkweek, met daarin de donderdagmiddag als uitermate interessante leerschool voor onze Crooswijkse kinderen: hoe ver kom je met een eenvoudig potlood en een handvol vriendelijkheid?

Terwijl de leerkrachten zich voor de verandering te goed deden aan ECHTE koffie (zo belangrijk, zoek voor komend schooljaar een koffiefabrikant als partner/sponsor voor de Crooswijk academie), ruilden de leerlingen een potlood en een handvol vriendelijkheid tegen van alles en nog wat op een marktplein in Leusden. De reacties van de winkeliers waren uitermate goed. Binnen het kwartier had iedereen zijn potlood al ingewisseld tegen iets waardevols. Aan het eind van het spel liepen er kinderen rond met CD's, met tassen, kettingen, een vlaai en met een heus strijkijzer! Verheugd en opgewonden reden wij weer kampwaarts al waar we ons voorbereidden op de avondmaaltijd en de bonte avond.
De Bonte avond: met echt een minimum aan middelen ( we hadden slechts een oude radio op AM 747 staan, wat chips, wat limonade en een aantal frisse ideeën) boksten we, wederom met elkaar, er een uitermate prettige avond voor mekaar. Waar behoorlijk werd gelachen, een beetje gedanst en de kinderen aan het eind uiteindelijk tevreden hun slaapzak in doken. Als je dan op vrijdag  met je busjes vol slapende kinderen bij de school arriveert, weet je dat het een goede week is geweest.

De scholenloop, een verslag

Zondag 11 april hebben we met een behoorlijke groep kinderen en 2 juffen mee gedaan met de Fortis Marathon Rotterdam scholenloop.

Om 10 uur ’s ochtends verzamelen op school, je shirt aandoen, je startnummer opspelden en het tijdsregistratiebandje aan je schoen bevestigen en dan als warming-up lopend met z’n allen naar de Coolsingel. Heel prettig was het grote aantal ouders dat de kinderen wilde aanmoedigen en dus met ons meeliep. Een mooi gezicht al die kinderen in de mooie groen schoolshirts.

Op de plek van bestemming aangekomen werden de kinderen in hun leeftijdsvak gezet en werd er onder begeleiding van 2 cliniclowns een gezamenlijke warming-up gedaan. Inmiddels hoorden we het kanon afschieten dat betekende dat de wedstrijdlopers van de marathon waren vertrokken en ook de lopers van de 5 kilometer en wie zagen we daar?

Nu was het onze beurt, langzaam gingen we richting startstreep. De meeste kinderen wilde heel graag en konden met moeite worden tegengehouden door de organisatie tot het kanonschot over de Coolsingel bulderde en daar gingen de helden.

Bijna alles ging goed, ondanks de grote hoeveelheid kinderen die enthousiast begonnen aan hun 1 kilometer. Helaas struikelde Ines uit groep 5 over een stukje ongelijk Coolsingel en kwam nogal ongelukkig terecht op haar gezicht, gevolg een paar schaafwonden en 2 beschadigde tanden. We hopen dat het allemaal goed komt met Ines.
Eén kilometer lijkt niet zoveel, maar iedereen wil zo snel mogelijk het rondje lopen en al snel raakten de meesten aardig vermoeid. Veel kinderen kwamen met hun tong op hun schoenen binnen, maar de het overgrote deel wel met een brede glimlach.
Nadat iedereen binnen was gekomen wachtten we in spanning op de prijsuitreiking, maar niet voordat iedereen een tas met inhoud en wat te drinken had gekregen.

In de leeftijdscategorie 12 en 13-jarige van de meisjes, hadden we een winnaar.
Houda was de snelste en ontving een prachtige beker uit de handen van de organisatie. Het leuke is dat Houda een van de initiatiefneemsters is geweest dat onze school voor de eerste,maar naar ik al heb gehoord, zeker niet voor de laatste keer aan dit evenement heeft deelgenomen.


Dus iedereen van 8 jaar en ouder , volgend jaar meedoen!!!!!

Meester René

P.S Een foto-impressie van dit spektakel is te bezichtigen op het Alberta Wellingpad

Vlinderdagboek van groep 5

Onze leerlingen uit groep 5 (Alberta Wellingpad) houden al een poosje een interessant dagboekje bij. Online! Een dagboek dat de ontwikkeling van Koolwitjes volgt.
Het dagboek is onderdeel van de Vlinderambassade. Een fraaie educatieve website waar je van alles kunt vinden met betrekking tot vlinders. Ik las er zojuist hoe je dagvlinders kunt lokken met honingwater en rottend fruit. Ik ga morgen meteen aan de slag!

Vaders in de school

Het is niet zo vreemd dat er op een basisschool meer moeders dan vaders zichtbaar zijn. Zo groeien die dingen. Kinderen vinden dat vanzelfsprekend en de leerkrachten vaak ook. Maar kijk eens naar het gezicht van een leerling als de vader meedraait in een projectje op school. Het straalt!
Wij willen de vaders zichtbaar maken binnen de school. Elk jaar organiseren we daartoe een speciale vaderweek. Met een aantal activiteiten rond de vaders en hun kinderen. Zo vertellen vaders in de klas over het werk dat ze verrichten. Aanstaande zondag gaan vaders met hun kinderen naar de dierentuin. Gezellig!

Gisteren waren de vaders uitgenodigd voor een diner met de directie. Een uitermate geslaagde avond. Centraal stond de kwestie van de vrijwillige ouderbijdrage. Op tafel lag de vraag: waarin willen jullie het geld van de vrijwillige ouderbijdrage investeren? Het zorgde voor een hartverwarmende dialoog.

De marathon van Rotterdam

Leerlingen van het Alberta Wellingpad liepen mee in de 30e marathon van Rotterdam. Het interessante is dat het idee van deelname bij hen vandaan kwam. 

Meester Leon en juffrouw Femke liepen de 5 kilometer. Juf Georgin ondersteunde de leerlingen door 1 kilometer met ze mee te rennen. Het verslag van meester René volgt. 

Jij bent aan zet!

Uit de tevredenheidspeiling onder het personeel kwam naar voren dat er te weinig gebruik werd gemaakt van de mogelijkheden van de IT. Ik moest daar om glimlachen. Er is de afgelopen jaren behoorlijk geïnvesteerd in de IT op school. Daar zal het dus niet aan liggen. Als je gebruik wilt maken van de mogelijkheden van de IT (en inderdaad, een tevredenheidspeiling vraagt daar zeer ongenuanceerd naar) moet je het gewoon doen. Gewoon aan de slag.
Lukt dat niet en kom  je er ook niet toe op sites te kijken die een relatie leggen tussen IT en het onderwijs dan wordt het lastig. Het valt namelijk nog niet onder de taak van de ICT-er de leerkrachten te scholen. Tenzij er vanuit zo'n team een nadrukkelijke vraag ligt. Die begint meestal met een inventarisatie: wat wil ik bereiken, wat kunnen mijn leerlingen al, wat breng ik mee op het gebied van ICT en hoe brengen we die drie zaken samen?
Op de site Educate the crowd kun je tal van zaken vinden die het onderwijs verbindt met de IT. Je kunt er ook een gratis E-book downloaden Webprojects 2.0 Met een aantal interessante projecten waarbij web 2.0 werd ingezet.
Zo zijn er nog tal van mogelijkheden informatie op te doen. Bijvoorbeeld via Twitter. Volg bij voorbeeld @karinwinters en @trendmatcher en je krijgt gratis en voor niets ongelooflijk veel tips. Heb je een vraag? Stel hem met de hastag #durftevragen en heel Nederland (twitter je in het Engels, ga je dwars door alle landgrenzen heen) buigt het hoofd om jouw vraag te beantwoorden. Maar jij bent aan zet!

Kwaliteitsonderwijs en motorrijders

Onderweg, op weg naar weet ik waar, groeten motorrijders elkaar. Hun groet kan variëren van een joviaal uitgestoken hand tot een bescheiden hoofdknik. Er zijn er die de linkerhand losjes optillen van het stuur. De vingers richten zich even op. Automobilisten doen dat niet. Als motorrijder ontmoet ik ook vaak de zijwaarts uitgestoken hand. De wijsvinger. De duim. De snelle jongens hebben daar net geen tijd voor. Het groeten gaat bij hen snel en subtiel. Meestal groeten ze met de rechtervoet. Het hieltje gaat dan even omhoog. Maar er wordt gegroet. Zo onderscheiden ze zich van de andere weggebruikers. En ze staan zich ergens op voor. Waarom zou je je anders willen onderscheiden van anderen die dezelfde weg gaan als jij? Onderwijsmensen van de openbare signatuur doen dat ook. Zich onderscheiden, zich ergens op voor staan. We hebben alleen nog 'geheime handdruk' nodig. Een ritueel. Zoals veel van onze jongeren. Die halen de ingewikkeldste toeren uit met hun handen, puur ter begroeting van een groepsgenoot. Sektariërs doen het. Gelovigen doen het. Even een kort ritueel. Vaak dragen ze daarbij nog een onderscheidend sieraad, of showen een treffend kledingstuk. Je ziet zo dat je bij elkaar hoort. Je weet dat je voor dezelfde zaak staat. Ik ben op zoek naar een ritueel of een kledingstuk dat tot uitdrukking brengt dat wij geen vertegenwoordigers zijn van een speciale religieuze, levensbeschouwelijke, politieke of etnische groepering, maar dat wij slechts borg staan voor kwaliteitsonderwijs.
Inzenden tot 11 juni.

Vaderavond

De Vaderavond was een succes. Dankzij de inzet van leerkrachten, ouderconsulenten, de vaders, hun kinderen en de Stichting Buurtwerk Alexander. Het maken van muziekinstrumenten eindigde in een heus concert.

Zelfonderzoek

Voor iedereen die zegt bang te zijn, bang voor de ander, bang voor verlies van de baan, bang voor boos, bang voor de mensen op het plein, bang voor commentaar op de hoofddoek, bang voor de hoofddoek, bang voor professionele feedback, bang voor het geven van professionele feedback, bang voor presteren, bang voor ziekte, bang voor morgen, bang door vroeger, bang voor nu, bang voor zichzelf: The Work van Byron Katie.

Spring is in the air

Het weer klaart enorm op. De koude winterdagen zijn voorbij. Heerlijk, het zorgt voor een open mind, een open hoofd, een open hart. Je ruikt de lente in de lucht.
Voor mijn gevoel is de lente al heel vroeg begonnen dit schooljaar. Zo rond de herfstvakantie. Dat merk je bijvoorbeeld aan de afname van het aantal incidenten op school.
Vorig jaar moest de directie een aantal malen stevig optreden naar leerlingen uit de bovenbouw. Dit schooljaar heeft dat zich beperkt tot de allereerste maand. Vorig schooljaar spak de directie regelmatig ouders aan op hun gedrag binnen de school. Dat is dit schooljaar wel anders.

En dat is mooi, daar kunnen we met elkaar trots op zijn.

Dit schooljaar komen ook ineens allerleininitiatieven naar voren. Ouders uit de ouderraad buigen zich over de schoolreis. Leerlingen zetten acties op poten: Haïti, deelname aan de Marathon van Rotterdam.

En dat is mooi. Bij iedereen is het hoofd open gegaan. Bij iedereen is de lente vroeg begonnen. Daar mogen we best trots op zijn.

Spannende kunst

De kunstenaars van Kunst in de Klas (K!K) lopen nu al weer zo'n twee jaar rond bij ons. Daar zijn we met z'n allen zeer tevreden over. Het geeft ons de mogelijkheid om expressieve vakken structureel te integreren in ons onderwijsaanbod. En het levert naast leuke, leerzame lessen ook prachtige kunstwerken op.

Het Alberta Wellingpad ziet er ook goed uit!

" Al die berichten over de nieuwe lokatie! Het is bij ons ook goed!" 

Dit was ongetwijfeld de idee achter het mailtje van conciërge Anton. Hij mailde me gisteren spontaan een aantal foto's. Beide conciërges, Anton en Wim, staken aardig wat arbeid en energie in de kasten en computertafels van onze school aan de lokatie Alberta Wellingpad.

De mail met foto's was meteen een unicum, want leidde tot een eerste bijdrage aan dit weblog rechtstreeks afkomstig uit het team van onderwijzend en onderwijsondersteunend personeel.
Vakwerk, Wim en Anton!

Pierre Bayle steunt Haïti

Vorige week kwam er een meisje Alyssa den Braber uit groep 1/2 A naar mij toe en zei tegen mij: ”Meester, ik heb een tekening gemaakt en die wil ik gaan verkopen voor Haïti”.
Ik vond dat een geweldig idee. Ik vroeg aan haar of ze dat alleen met haar groep wilde doen, of dat ze het wel leuk vond als alle groepen hieraan mee zouden doen.
Dat laatste was het geval.
Alyssa is met een klasgenootje alle groepen afgegaan om te vragen of ze mee wilde doen. Alle groepen vonden het een goed idee.
Na de ouders geïnformeerd te hebben over een grote verkoop van tekeningen en andere spullen die de kinderen zelf hebben gemaakt op woensdag 17 februari, deed een moeder mij nog een idee aan de hand om hapje, door moeders gemaakt, te verkopen tijdens deze zgn. Veiling. Dit idee hebben we meegenomen.
Uiteindelijk was het dan zover de hal beneden ingericht als tentoonstellingsruimte, ieder groep een eigen plek.


Om 12.25 ging de deur open en de ouders kwamen binnen om de tekeningen en andere zaken te bekijken. Half een sloten de kinderen zich aan en was het een drukte van belang.
Voorafgaand de verkoop hebben we Alyssa in het zonnetje gezet. Door haar idee hebben we met elkaar als een grote familie op een bescheiden manier een bijdrage kunnen leveren voor de slachtoffers in Haïti.
Tijdens de verkoop kwam er een vader naar me toe met een suggestie om het opgehaalde bedrag mee te geven aan een echtpaar dat binnenkort zelf naar Haïti gaat om daar als hulpverleners aan de slag te gaan en zij kunnen er voor zorgen dat het geld op die plek komt waar wij het het liefste willen hebben namelijk de wederopbouw van een school. We zullen dit in gang zetten.
Na een uurtje was bijna alles verkocht en konden we de balans op maken. Tot nu toe hebben we ruim € 190,- opgehaald. Met de toezegging dat we na de voorjaarsvakantie nog wat tekeningen kunnen verkopen, dus we ruim € 220,- mee kunnen geven aan de hulpverleners die binnenkort naar Haïti gaan.

René Bos

Wie wil er volgend jaar op schoolreis?

De ouderbijdrage is een vrijwillige bijdrage. Sterker, de school is verplicht de ouders er op te wijzen dat het hier gaat om iets vrijwilligs. Dat is prima. Iedereen betaalt belasting geld. Iedereen betaalt dus mee aan het onderwijs. De overheid betaalt de scholen. Iedereen blij zou je denken!
De werkelijkheid is altijd een andere. De scholen vragen niet voor niets om een (in ons geval minimale) ouderbijdrage. Het stelt ons in staat net even iets extra’s te doen voor onze kinderen. Eigenlijk maakt het de ouders en de school iets gemakkelijker.

Waarom gemakkelijker? Een kleine school als die van ons, waar de ouderbijdrage minimaal is, ontvangt (als iedereen netjes vrijwillig bijdraagt) zo’n € 8.000. We maken het ons makkelijker omdat wij als school en MR, geen keuze behoeven te maken waar we dat geld uit onze eigen pot aan onttrekken. Het maakt het makkelijk omdat de discussie of bijvoorbeeld een schoolreisje wel of niet en op welke manier bijdraagt aan het onderwijsproces op dit moment niet gevoerd hoeft te worden. Die gaat pas gevoerd worden op het moment dat je moet kiezen waar je de € 8.000 vanuit het schoolbudget voor gebruikt en waar voor niet. Om een ieder een beeld te geven: een leerkracht op de woensdag kost op jaarbasis € 8.000.

De vrijwillige ouderbijdrage staat ook voor iets anders. Het symboliseert in mijn optiek ook een vorm van achting naar elkaar. Het symboliseert de investering in elkaar. Het symboliseert de wil tot verbondenheid.

Waar gaan we dit jaar eigenlijk naar toe? Onze ouders hebben daar, via de ouderraad, een belangrijke adviserende stem.

Het was me het weekje wel...

Genieten!

Het blijft een genot om elke maandag tot en met vrijdag in een fantastisch nieuw gebouw te werken. Het plezier vergroot op het moment dat een nieuwe bezoeker zich aandient. Ogen gaan stralen, mond zakt een beetje open en het gesprek gaat alleen nog maar over mogelijkheden, uitdagingen en kansen. Heerlijk!

Odbs Pierre Bayle en de Functiemix

Welke nieuwe functies heeft Odbs Pierre Bayle nodig om de gedurfde gedroomde toekomst vorm te kunnen geven? Welke functie vloeien logisch voort uit ons meerjarenbeleidsplan?
De kern van de stuurgroep Functiemix vergadering waren de vragen: doen wij op dit moment de juiste dingen en doen wij die dingen juist?
Wie de meerjarenplanning doorleest, weet welke keuzes er zijn gemaakt. We werken op dit moment stevig aan de basis:Taal, woordenschat, we hebben ingestoken op een geheel nieuwe taalmethode en een methode begrijpend lezen. In de planning zit komend schooljaar een 'boost' geven aan het rekenen. Dit alles vormgegeven in de idee van de 1-zorgroute. Waarmee meteen een extra impuls gegeven is aan de zorg, aan de gedachte om optimaal aan te willen sluiten bij de leerbehoeftes van leerlingen.
De adjunct (verantwoordelijk voor het pedagogisch en didactische stuk van de school) en de Intern Begeleider richten de studiedagen in, gericht op de versterking van het Daltononderwijs, de zorg en wat zich aandient (zoals laatst Parnassys).
Dit schooljaar startten we met een native speaker. Engels in alle groepen!
Gezien de inspectierapporten van 2005 en 2009 richten we ons dit moment op de juiste dingen.


Kijk ik naar de toekomst voor onze school, zie ik (buiten een stevig middenkader, waar de bouwcoördinatoren een plek hebben) dat een aantal terreinen een belangrijke rol gaan spelen. Dat zijn in mijn optiek het hele stuk van participatie (sluit uitstekend aan bij Dalton en bij het motto van de school: vind samen je eigen plek in de school, in de wijk, in de wereld), de IT, de internationalisering en het totale veld waar Creativiteit, innovatie en EQ tot uiting komen. Tevens zie ik zie een taalspecialist op school rondlopen, ter borging/ bewaking en innovatieve uitbouw van het taalonderwijs.

Dit alles resulteert in het document (under construction) Invoeringsplan Functiemix