Pierre Bayle steunt Haïti

Vorige week kwam er een meisje Alyssa den Braber uit groep 1/2 A naar mij toe en zei tegen mij: ”Meester, ik heb een tekening gemaakt en die wil ik gaan verkopen voor Haïti”.
Ik vond dat een geweldig idee. Ik vroeg aan haar of ze dat alleen met haar groep wilde doen, of dat ze het wel leuk vond als alle groepen hieraan mee zouden doen.
Dat laatste was het geval.
Alyssa is met een klasgenootje alle groepen afgegaan om te vragen of ze mee wilde doen. Alle groepen vonden het een goed idee.
Na de ouders geïnformeerd te hebben over een grote verkoop van tekeningen en andere spullen die de kinderen zelf hebben gemaakt op woensdag 17 februari, deed een moeder mij nog een idee aan de hand om hapje, door moeders gemaakt, te verkopen tijdens deze zgn. Veiling. Dit idee hebben we meegenomen.
Uiteindelijk was het dan zover de hal beneden ingericht als tentoonstellingsruimte, ieder groep een eigen plek.


Om 12.25 ging de deur open en de ouders kwamen binnen om de tekeningen en andere zaken te bekijken. Half een sloten de kinderen zich aan en was het een drukte van belang.
Voorafgaand de verkoop hebben we Alyssa in het zonnetje gezet. Door haar idee hebben we met elkaar als een grote familie op een bescheiden manier een bijdrage kunnen leveren voor de slachtoffers in Haïti.
Tijdens de verkoop kwam er een vader naar me toe met een suggestie om het opgehaalde bedrag mee te geven aan een echtpaar dat binnenkort zelf naar Haïti gaat om daar als hulpverleners aan de slag te gaan en zij kunnen er voor zorgen dat het geld op die plek komt waar wij het het liefste willen hebben namelijk de wederopbouw van een school. We zullen dit in gang zetten.
Na een uurtje was bijna alles verkocht en konden we de balans op maken. Tot nu toe hebben we ruim € 190,- opgehaald. Met de toezegging dat we na de voorjaarsvakantie nog wat tekeningen kunnen verkopen, dus we ruim € 220,- mee kunnen geven aan de hulpverleners die binnenkort naar Haïti gaan.

René Bos

Wie wil er volgend jaar op schoolreis?

De ouderbijdrage is een vrijwillige bijdrage. Sterker, de school is verplicht de ouders er op te wijzen dat het hier gaat om iets vrijwilligs. Dat is prima. Iedereen betaalt belasting geld. Iedereen betaalt dus mee aan het onderwijs. De overheid betaalt de scholen. Iedereen blij zou je denken!
De werkelijkheid is altijd een andere. De scholen vragen niet voor niets om een (in ons geval minimale) ouderbijdrage. Het stelt ons in staat net even iets extra’s te doen voor onze kinderen. Eigenlijk maakt het de ouders en de school iets gemakkelijker.

Waarom gemakkelijker? Een kleine school als die van ons, waar de ouderbijdrage minimaal is, ontvangt (als iedereen netjes vrijwillig bijdraagt) zo’n € 8.000. We maken het ons makkelijker omdat wij als school en MR, geen keuze behoeven te maken waar we dat geld uit onze eigen pot aan onttrekken. Het maakt het makkelijk omdat de discussie of bijvoorbeeld een schoolreisje wel of niet en op welke manier bijdraagt aan het onderwijsproces op dit moment niet gevoerd hoeft te worden. Die gaat pas gevoerd worden op het moment dat je moet kiezen waar je de € 8.000 vanuit het schoolbudget voor gebruikt en waar voor niet. Om een ieder een beeld te geven: een leerkracht op de woensdag kost op jaarbasis € 8.000.

De vrijwillige ouderbijdrage staat ook voor iets anders. Het symboliseert in mijn optiek ook een vorm van achting naar elkaar. Het symboliseert de investering in elkaar. Het symboliseert de wil tot verbondenheid.

Waar gaan we dit jaar eigenlijk naar toe? Onze ouders hebben daar, via de ouderraad, een belangrijke adviserende stem.