zondag 18 november 2007

Ont-dekken

De school die excelleert is de school die ont-dekt hoe je het commitment van de leerkrachten aanboort èn de mogelijkheden om te leren op elk niveau. ( vrij naar Senge). Past wat mij betreft prima binnen het Daltonconcept dat de Waaier momenteel omhelst.

Binnen het bedrijfsleven vond deze beweging al eerder plaats. In tegenstelling tot het onderwijs is dit een evolutie vanuit een strikt directieve aanpak: opdracht en controle. Duidelijke agenda's en heldere doelen om een heel bedrijf in beweging te zetten en op koers te houden.

Otto Scharmer vraagt zich in Theory U af hoe je op koers kunt blijven, kunt leven aan de hand van 'opdracht en controle' als de belangrijkste doelen, kwesties, mogelijkheden en kansen niet direct van te voren duidelijk zijn, maar in de loop van de tijd verschijnen, opduiken.

In antwoord hierop schoven bedrijven inderdaad op naar een meer procesgestuurde vorm van aansturing, 'Managing by walking around'. Men balanceerde tussen het stellen van doelen en sturing op vergroting van participatie van de werknemers door het gehele bedrijf.

Een derde fase dienst zich nu aan. Binnen een aantal bedrijven is men van managen opgeschoven naar leiderschap. De volgende stap is van leiderschap naar inspiratie. In de 21e eeuw leveren organisaties geweldige prestaties door voorwaarden te scheppen die hen in staat stellen de krachten van hun medewerkers los te maken. Niet door ze te managen, niet door ze te leiden, maar door elkaar te inspireren tot co-creatie.

Het interessante vind ik als diezelfde beweging binnen de school op klassenniveau plaatsvindt, binnen het Rotterdams openbaar onderwijs op bestuursniveau en binnen Rotterdam op deelgemeentelijk niveau en op wijkniveau. Ik moet dit terug zien op straat, op het schoolplein en weer terug in de klas.