zaterdag 5 maart 2011

Aanwezig!

Zo’n kleine vier jaar geleden, startte ik als directeur op onze school. Ik nam me zelf voor om regelmatig mijn leerkrachten te zien, te spreken, al was het maar bij de ochtendkoffie. Al was het maar door snel mijn hoofd in een klas te steken en even ‘Hallo, hoe loopt het?’ te roepen.

Zoals met veel, zo niet alle goede, voornemens: makkelijker gezegd, dan gedaan. Vooral als je werk van je verlangt dat je regelmatig buiten de deur vergadert, je aanwezig wil zijn in twee gebouwen (in het begin in drie) en je volop bezig ben met het schrijven van nieuwe plannen, invulling moet geven aan nieuw strategisch beleid vanuit De Stad en De Stichting, invulling geeft aan de samenwerking met sociale partners in de wijk. Dan ben je blij met de teamvergadering, waarop je het grootste deel van je team spreekt. Dan is het prettig dat je vinger aan de pols kunt houden door middel van taakgesprekken, functioneringsgesprekken, managementteam overleg etc, etc. Maar je ziet  je leerlingen en leerkrachten zo te weinig in actie.

Het leerkrachtsupervisie model dat wij hanteren vloeit voort uit een uitstekend opgezette zorgstructuur en een formeel observatie protocol. Brengt mij toch minder vaak in contact met de actie in de klas. En ook ik ben daar ooit het onderwijs voor ingegaan!

Begrijp me goed: het integraal schoolleiderschap bevalt me goed. Ik heb een uitstekend plek gevonden binnen het onderwijs. Ik heb een prima job. Het zou echter ook interessante proeftuin zijn om te ervaren hoe mijn leerkrachten hun klas ervaren, los van de zorggesprekken en observatieprotocollen en om meer te ervaren hoe de kinderen hun klas ervaren.

Voorlopig start ik tot het eind van het jaar een combinatie van observeren en participeren. Ik heb alvast wat dagen in mijn agenda geblokkeerd om me te kunnen onderdompelen in het klassengebeuren. Ben daar wel enthousiast over. Vind het prima om in de klas te gaan zitten en om het proces gade te slaan, maar eigenlijk wil ik mee doen met het plezier van het lesgeven.

Want, wat is het beste deel van het schoolleiderschap?
Zien dat al onze kinderen leren!