Superman en de Veranderende Pannenkoek

Mijn dochter is haar juffrouw wiskunde helemaal zat. Ze vindt dat haar juf maar beter haar best moet doen om wiskunde helder te krijgen. Mijn zoon is zijn juffie Euritmie zat. Hij vindt dat zij niet voortdurend van die vreemde muziek moet opzetten tijdens de lessen. Het maakt hem springerig en dat is haar schuld! Mijn buurman is zijn baas zat. Hij krijgt nooit de waardering van hem, die hij verdient! Een deel van mijn mensen is mij zat. Ik communiceer helemaal niet goed! En ik heb soms moeite met de laag boven mij. Die zit te veel op planning en control.

Hee, ik ontwaar hier zowaar een SMP!
Een SuperManPatroon! (ja, directie dames, er bestaat ook een SWP!)

In het prille begin van mijn periode voor het directeurschap dacht ik dat iedereen er gelijk in had, als er werd geschopt tegen leidinggevenden. Tijdens mijn eerste klus als leerkracht deed ik daar ook van harte aan mee. Een kind van de jaren 70. Wat wil je? Carrière en ambitie waren, waar ik vandaan kwam, vreemde woorden. De directeur was toen nog een primus inter pares. Het onderwijs was als organisatie zo plat als een pannenkoek. En dan moest er ineens leiding worden gegeven? Ik vond het helemaal prima als jij je leidinggevende zat was, moest hij/ zij z'n best maar voor je doen! Als iemand leiding wilde geven, moest hij maar aantonen dat hij alles tot in de perfectie deed. Als een echte superman. Hij moest maar laten zien dat hij het waard was om ons te mogen leiden! Servant Leadership all the way! En zag je dat niet voor de volle 110 %, dan klopte het niet. :-) Was je het ergens niet volledig mee eens, deed je het gewoon niet!
Dit gevoel leeft nog bij veel mensen. Velen weten er te vertellen dat zij het beter kunnen dan degene die de verantwoordelijkheid van het leidinggeven aan een organisatie op zich neemt.
En ongetwijfeld valt er bij elke leidinggevende nog het een en ander te leren.

Maar het is ook reuze interessant  om eens stil te staan bij het fenomeen van het ontvangen van leiding. Want daar valt een boel te leren!
Ik denk dat de baas van mijn buurman Paul niet prettig functioneert als er voortdurend aan zijn poten wordt gezaagd. Op het moment dat het zagen ophoudt en Paul 'gewoon' het werk doet waarvoor  hij is aangesteld, verandert de houding van zijn baas op slag.

Het onderwijs is al een poos geen platte organisatie meer. Het onderwijs is tevens opgeschoven van een werkveld waar het sociaal-emotionele voornamelijk de boventoon voerde, naar een werkveld waar gevraagd wordt om prestaties te leveren, op elk niveau.
Heb je iets nodig van je leidinggevende om tot die prestaties te kunnen komen, vraag daar om! Heb je controle nodig? Vraag er om en bespreek samen hoe die controle er dan uit gaat zien. Heb je meer ruimte nodig? Vraag erom en bespreek hoe jij kan laten zien dat je die vrijheid aan kan. Heb je meer complimenten nodig? Vraag erom en deel er wat vaker ook een vanuit het hart uit. Wil je verantwoordelijkheid? Vraag erom en spreek af hoe jij kan laten zien dat je die verantwoordelijkheid waar maakt.
Soms krijg je niet wat je denkt nodig te hebben. Als het je dan niet lukt om respect voor de organisatie en voor je leidinggevende op te brengen, zit er echt maar een ding op: zoek een andere functie, onder een andere leidinggevende.
-met dank aan Caroline Fransen

Vertel me

wat is het dat je van plan bent te doen met je ene wilde en kostbare leven? -Mary Olive