Op 5 maart schreef ik dat ik een start zou maken met een combinatie van observeren en participeren in onze klassen. Ik blokkeerde alvast wat dagen in mijn agenda om me te kunnen onderdompelen in het klassengebeuren. Want, wat is het beste deel van het schoolleiderschap?
Zien dat al onze kinderen leren!
Gaf ik me de 23e nog over aan de waan van de dag, inmiddels heb ik een volle ochtend doorgebracht in groep 8 en vanochtend in groep 1/ 2b. Weer die kleuters ;-)
De juf uit groep 1/ 2 had bedacht dat ik een meisje kon begeleiden met rekenen en vervolgens aan de slag kon gaan met een prentenboek.
Het eerste wat mij direct raakte binnen die groep was de volledige bereidheid tot werken. Voor de onderwijspuristen aan de zijlijn: spelen vind ik ook werken. Sterker nog: spelen is leren! En potverdorrie wat werd er geleerd! Op elk terrein, binnen elk domein: " Zo praten wij hier niet tegen elkaar, " sprak juf tot het kind.
Wat een ongelooflijke mate van zelfstandigheid leggen die kleuters toch aan de dag. En wat valt er veel te winnen als we dat optimaler kunnen doortrekken naar de midden- en bovenbouw.
We spraken daar in het nagesprek nog wat over door en kwamen tot de conclusie dat dit het gesprek is wat vaker tussen de onderwijsprofessionals van de onder-, middenbouw moet plaatsvinden.
De zelfstandigheid van de leerlingen gaat hand in hand met de focus van de leerkrachten op het leerproces.
