zaterdag 5 maart 2011

Aanwezig!

Zo’n kleine vier jaar geleden, startte ik als directeur op onze school. Ik nam me zelf voor om regelmatig mijn leerkrachten te zien, te spreken, al was het maar bij de ochtendkoffie. Al was het maar door snel mijn hoofd in een klas te steken en even ‘Hallo, hoe loopt het?’ te roepen.

Zoals met veel, zo niet alle goede, voornemens: makkelijker gezegd, dan gedaan. Vooral als je werk van je verlangt dat je regelmatig buiten de deur vergadert, je aanwezig wil zijn in twee gebouwen (in het begin in drie) en je volop bezig ben met het schrijven van nieuwe plannen, invulling moet geven aan nieuw strategisch beleid vanuit De Stad en De Stichting, invulling geeft aan de samenwerking met sociale partners in de wijk. Dan ben je blij met de teamvergadering, waarop je het grootste deel van je team spreekt. Dan is het prettig dat je vinger aan de pols kunt houden door middel van taakgesprekken, functioneringsgesprekken, managementteam overleg etc, etc. Maar je ziet  je leerlingen en leerkrachten zo te weinig in actie.

Het leerkrachtsupervisie model dat wij hanteren vloeit voort uit een uitstekend opgezette zorgstructuur en een formeel observatie protocol. Brengt mij toch minder vaak in contact met de actie in de klas. En ook ik ben daar ooit het onderwijs voor ingegaan!

Begrijp me goed: het integraal schoolleiderschap bevalt me goed. Ik heb een uitstekend plek gevonden binnen het onderwijs. Ik heb een prima job. Het zou echter ook interessante proeftuin zijn om te ervaren hoe mijn leerkrachten hun klas ervaren, los van de zorggesprekken en observatieprotocollen en om meer te ervaren hoe de kinderen hun klas ervaren.

Voorlopig start ik tot het eind van het jaar een combinatie van observeren en participeren. Ik heb alvast wat dagen in mijn agenda geblokkeerd om me te kunnen onderdompelen in het klassengebeuren. Ben daar wel enthousiast over. Vind het prima om in de klas te gaan zitten en om het proces gade te slaan, maar eigenlijk wil ik mee doen met het plezier van het lesgeven.

Want, wat is het beste deel van het schoolleiderschap?
Zien dat al onze kinderen leren!

2 opmerkingen:

  1. Heel goed, Han! Ik ben zelf adviseur van de directie (weliswaar niet in het onderwijs), en wat ik in de wandelgangen altijd en overal als klacht hoor van medewerkers is dat de directie te weinig zichtbaar is. Officiële vergaderingen tellen op de een of andere manier niet mee voor de zichtbaarheid die men bedoelt. Langslopen, je neus om de hoek steken, of zoals in jouw geval in de klas zitten, is daarom een zeer goede investering van de kostbare tijd van een directielid. Het werkt twee kanten op en kweekt wederijds begrip en vooral inzicht bij medewerkers en directie. De enige manier om dat ook echt voor elkaar te krijgen is gewoon tijd daarvoor vrijmaken en blocken in je agenda. Anders ben je toch weer bezig met allerlei andere (belangrijke) dingen en is de week zo weer voorbij. Dus, ik zeg hulde. En nu volhouden en de geblockte tijd niet opofferen aan spoedklussen en dito vergaderingen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Beste Jeroen, dank je voor deze positieve reactie. Ik zal op dit blog van tijd tot tijd verslag doen van zo'n participatiebezoek.

    BeantwoordenVerwijderen