Andere weg

Het is een interessante periode geweest tussen juni 2012 en juni 2014. Niet zonder reden meer beleefd dan beschreven. Ik stop met dit blog en sla een andere weg in op openruimte.wordpress.com

Plafonds

-Bestaat er een plafond?- is een terugkerende vraag binnen het onderwijs. 

Volgens mij bestaat er alleen maar een plafond als we dat zelf aanleggen. Natuurlijk leveren onze leerlingen interessante uitdagingen op. De belangrijkste uitdaging vind ik dat wij onze kinderen het geloof in de eigen 'veranderbaarheid' moeten bijbrengen. Elk kind, op elk niveau is in staat om te leren. Reken maar dat het wonderen doet voor je zelfvertrouwen, als je merkt dat je inderdaad iets nieuws kunt of weet. Iets waar je voorheen geen idee van had.

Een andere interessante uitdaging is het leren omgaan met fouten. Want waar geleerd wordt, moeten fouten

worden gemaakt. Dat is vaak de enige echte manier om te leren. Dit principe bevalt me zo goed, dat ik regelmatig   fouten maak.

Als een kind fouten durft te maken, durft te onderzoeken, durft uit te proberen, dan zet het flinke stappen. Daarom roep ik elk kind, maar ook elke volwassenen op: 'Maak fouten'. Worden we met elkaar alleen maar sterker van. 

En toch begint het daar binnen het onderwijs voor mij te wringen. Volwassenen die fouten maken. Die fouten blijven maken. Ligt daar een plafond? Leerkrachten die klassen verknallen. Hoe lang mag dat dan doorgaan? Hoe groot is je 'veranderbaarheid' na 20 jaar voor de klas?

Kinderen hebben maar eenmaal de kans om de basisschool of de speciale basisschool te doorlopen.

Dat legt een enorme druk op de grote groep leerkrachten die zich dat elke dag realiseert en elke dag weer de randvoorwaarden schept die er toe bijdragen dat leerlingen geen plafond opmerken en toch bezig zijn in de zone van hun naaste ontwikkeling. 

Die helden en heldinnen halen alles uit zichzelf en leren kinderen veel uit zichzelf te halen. 

Verbinden

Passend onderwijs lijkt in Nederland een feit. Ik zie er alleen in de praktijk nog niet veel van terug. Uit onderzoek binnen onze stichting blijkt:

• Er zijn vrijwel geen basisscholen die cluster 1 of 2 leerlingen onderwijs bieden.
• Enkele scholen bieden wel onderwijs aan cluster 3 leerlingen (kinderen in een rolstoel of kinderen met Syndroom van Down), maar daar zijn ze zich niet op aan het profileren.
• Een aantal scholen zegt zich te ontwikkelen op het vlak van kinderen met ASS of ADHD.
• Het VO is vooral bezig zich te ontwikkelen op de vlakken hoogbegaafdheid, “laagbegaafdheid” en op gedrag.

En ze merken allemaal dat de samenwerking met de zorg (BJZ, CJG, etc.) moeizaam gaat.

Door dit alles heen speelt overigens nog de ontwikkeling dat er op landelijk niveau heel sterk nagedacht wordt over een ontvlechting van SO en VSO – net als in het reguliere onderwijs.
Voldoende stof tot nadenken, dacht ik zo.

Sinds begin februari loop ik rond op een school voor speciaal onderwijs, cluster 3. Een geweldige ervaring voor iemand die slechts het regulier onderwijs van binnen kent. 
In drie weken zie je veel. Ik begrijp best dat het regulier onderwijs, met zijn klassen van 25 tot 32 leerlingen, het op dit moment lastig vindt om structureel onderwijs te geven aan leerlingen die nu hun plek vinden binnen het speciaal onderwijs. En wat zou het een boost geven aan ons onderwijs als we het wel deden! Dat gaat verder dan het verbinden van alle aanwezige kennis en kunnen binnen het regulier en het speciaal onderwijs.

Vrijdag 1 februari start ik als interim op de SO afdeling van de A. van Voorthuysenschool. De opdracht is helder: een boost geven aan de professionele cultuur. 

Een evaluatie

Soms twijfel ik aan het nut van dit weblog.
Heel stoer startte ik in 2007 het met als motto:'Een integraal schooldirecteur beweegt zich in het spanningsveld tussen ondernemerschap, eigenaarschap en leiderschap'.


Rechts onderaan op de pagina hesterij.blogspot.com las ik afgelopen week dat mijn laatste blog stamde van drie maanden geleden. Elke week maakt 'Things' (speciaal voor de Mac) mij er attent op dat er een volgende bijdrage aan dit weblog nodig is. Ik kom er niet toe. Noem het een 'writersblock'.
Interessant genoeg neemt het aantal bezoekers slechts licht af. Ik trek echter niet direct veel mensen die voor de groei van de school belangrijk zijn: potentiële nieuwe ouders. Huidige ouders bezoeken de pagina nauwelijks.


Dit weblog startte ik vanuit het idee dat schrijven over mijn werk mijn reflectie op mijn handel en wandel zou verdiepen en zou leiden tot een groter begrip ten aanzien van de wondere wereld van het primair onderwijs. Om dit voor elkaar te krijgen zal ik me toch vaker moeten terugtrekken uit de waan van de dag!


Ik startte het ook vanuit het romantische idee dat dit weblog een aanzet zou zijn voor samenwerking 2.0. Men zou met mij in gesprek gaan, collega directeuren zouden mij bevragen op de zaken die ik beschreef. We zouden elkaar inspireren en tot grote hoogten brengen.
Binnen mijn stichting (grootste stichting openbaar onderwijs in Nederland) ken ik niemand die blogt of blogs leest. Regelmatig de verbinding gelegd via ons intranet: niets, nada, noppes!


Bloggen geeft je een 'digitaal thuis'. Een plek waar je je vrij kunt bewegen. Een plek waar je iedereen naar toe kunt verwijzen vanuit Twitter en Facebook. Maar ik merk dat ik helemaal niet zo vrij uit kan schrijven als ik zou willen. Het blog kan bijvoorbeeld geen plek zijn voor twijfel, onvrede en teleurstelling. Het geeft mede een beeld van de school waar ik werk. 
Ik raak het spanningsveld, waar ik stoer naar verwijs in het motto, dus nauwelijks. Elke hint van onvrede, teleurstelling of twijfel richting Stichting, bestuur of team kan verkeerd vallen. En 'alles is goed en fijn' raakt de werkelijkheid niet.


Conclusie:
Ik ben niet tevreden over dit weblog en ga me beraden op een andere insteek, een andere aanpak.
Doel:
Vanaf de start van het nieuwe schooljaar schrijf ik minimaal 2 blogs per week.
Always be creating!

De school en de ouders

Onze inspiratieavond in februari had als doel een aanzet te geven tot een algemene ouderavond in mei door ouders, voor ouders. 
Er waren meer ouders dat de vorige maal en de inzet en betrokkenheid op het onderwerp was groot. 

De insteek van de ouderavond in mei is om ouders vanuit hun eigen kracht, passie en talenten te koppelen aan de school. De ouderavond moet niet langer het karakter hebben van ' Wij nodigen iemand uit die gaat vertellen wat goed voor jullie is.' Het moet het karakter krijgen van verbinding. 
Vanuit de vraag: wat kun je al en wat wil je leren en hoe kunnen we dat combineren? De avond in februari leverde voorlopig 4 projecten op waar we op de ouderavond ouders vragen zich bij aan te sluiten. 
René Bos (onze adjunct) en ik werken deze de ideeën rond die projecten met de ouders die zich nu hebben aangemeld uit. De projecten die de ouders willen uitwerken zijn: project voorlezen, project vliegende brigade rekenen, Fancy Fair, de kookworkshop. Een idee dat die avond ook naar voren kwam en ik graag met René wil vormgeven binnen de school is het plan om ouders mee te laten draaien met rekenlessen. Een aantal van onze ouders vindt het fijn om te weten hoe er op de 'realistische manier' moet worden gerekend. We hebben een beeld bij hoe dit er uit kan zien en leerkrachten droegen al wat inhouds- en organisatievormen aan. Komen we graag op terug. 


Het ontwikkelen van dit soort krachtcentrales is goed voor de leerlingen, goed voor de school en prima voor de wijk.

Establish Goals

"would you tell me, please, which way I ought to go from here?"
"That depends a great deal on where you want to go," said the Cat.
"I don't much care where-" said Alice.
"Then it doesn't matter which way you go," said the Cat


_Dialoque between Alice and the Cheshire Cat,
from Alice's adventures in Wonderland, by Lewis Carrol

Bestaat daar een app voor?

Gaf afgelopen week, binnen ons rayon, een presentatie in het kader van ' waar willen wij naartoe met de Nieuwe Media?'

Geïnteresseerden kunnen HIER terecht voor de Prezi.

Mede gebaseerd op de inspirerende studiereizen naar Canada, wil Stichting Boor met haar onderwijskundige ambities verder kijken dan de benauwde blik die door ons land waart. Een verkokerde visie waarin het hoogste goed vooral lijkt te bestaan uit het voldoen aan rekenen en taalvaardigheden. Wij stellen als Boor scholen: HET KIND VOOROP. 

Onze leerlingen bieden wij een breder perspectief, en wel op het ontwikkelen van attitudes en vaardigheden die er voor hun toekomst echt toe doen. 

Naast het zich ontwikkelen op diverse gebieden zoals taal en rekenen, aardrijkskunde, maatschappijleer enzovoorts, onderscheidt Odbs Pierre Bayle in ieder geval de volgende drie 21^e eeuw thema’s:

1. Vaardigheden gericht op het leven en de loopbaan van kinderen. Vaardigheden die daarvoor van belang zijn:                 
1. flexibiliteit en aanpassingsvermogen;
2. initiatief nemen en zelfsturing;
3. Sociale en cross-culturele vaardigheden;
4. productiviteit en rekenschap geven;
5. leiderschap en verantwoordelijkheid durven en willen nemen.

2. Vaardigheden gericht op informatie, media en technologie. Onze leerlingen leven in een wereld die wordt gedomineerd door technologie en de media (zoals Hyvves, Facebook en Twitter). De technologische vooruitgang neemt zo snel toe dat het nauwelijks te registreren valt, de toegang via internet tot informatie is nog nooit zo gemakkelijk geweest of het aanbod aan informatie zo groot. Onze leerlingen, willen zij opgroeien tot effectieve burgers en werknemers, zullen een aantal functionele en kritische denkvaardigheden moeten ontwikkelen, zoals:
1. informatievaardigheden;
2. mediavaardigheden en
3. ICT-vaardigheden.

3. Vaardigheden gericht op het leren en innovatie. Het zijn deze vaardigheden, gericht op leren en innoveren, die op latere leeftijd het verschil maken tussen personen die zijn voorbereid op de toenemende complexiteit van het leven en die dat niet zijn:
1. creativiteit en innoveren;
2. kritisch denken en probleemoplossen;
3. communicatie en samenwerking. 

Natuurlijk kan iedereen een goed visie/ missie verhaal de wereld in gooien. Het ontbreekt nooit aan ideeën binnen het onderwijs. Critici vroegen mij afgelopen dagen:

Zelfsturing, bestaat daar een app voor?

Samenwerken, bestaat daar een app voor?

Verantwoordelijkheid nemen, bestaat daar een app voor?

Initiatief nemen en zelfsturing, bestaat daar een app voor? 

En wat dacht je van faalangst, van verwaarlozing, slechte thuissituatie en slecht zelfbeeld! Bestaan daar apps voor?

Ja, gelukkig wel!

met dank aan Amy Newman

HPS Dalton Marzano

HPS en Canada on Prezi

Neem gerust contact op voor nadere toelichting!

De Crooswijk Academie i.o.

Rotterdam Crooswijk is een wijk die vanaf het begin van deze eeuw een proces van herstructurering doormaakt. Complete huizenblokken van voor de Tweede Wereldoorlog zijn platgegooid om plaats te maken voor betere woningen. Er is dan ook veel kaalslag in Crooswijk. Scholen in deze wijk hebben daardoor de leerlingenpopulatie de afgelopen jaren met sprongen achteruit zien gaan. Op dit moment behoort het overgrote deel van de bevolking tot de laagste inkomensgroepen. De deelgemeente Kralingen-Crooswijk wil met de herstructurering bereiken dat ongeveer 60% van de bevolking straks behoort tot de groep met een modaal inkomen of hoger. Afhankelijk van de snelheid waarmee de open plekken weer worden volgebouwd zal de schoolpopulatie dus groeien met leerlingen uit gezinnen met een betere sociale achtergrond dan op dit moment.

De ambitie is om onze school, die vernoemd is naar de 17e eeuwse Franse theoloog en filosoof Pierre Bayle http://www.nrcboeken.nl/recensie/god-broddelt-niet-benedictus een betekenisvolle rol te laten vervullen in Crooswijk. De waarde daarvan kan groot zijn, gezien de huidige en toekomstige demografische opbouw van de wijk.

Openbare Daltonbasisschool Pierre Bayle ontwikkelt zich de komende jaren tot een High Performance School (HPS). HPS biedt onderwijs onder het motto ‘Think global, act local’ (Ulrich 1997). Het onderwijsaanbod van HPS is gefocust op de vorming van wereldburgers. Dit betekent dat leerlingen telkens geconfronteerd worden met een mondiaal perspectief. De urgentie daarvan is groot in een wereld waarin geografische afstanden er nauwelijks meer toe doen. Globalisering, internationalisering en digitalisering horen als vanzelfsprekend bij de toekomst van onze leerlingen. HPS zorgt voor een goede voorbereiding op die toekomst.

Paradoxaal genoeg is ‘global thinking’ waarschijnlijk nauwelijks waar te maken zonder een sterk bewustzijn van locale verscheidenheid. Mensen kunnen immers in apathie vervallen als zij zich nergens mee kunnen identificeren. Daarom is het nodig om telkens de verbinding te leggen tussen het brede, mondiale perspectief en een vertrouwd, zo je wilt, beschermend lokaal perspectief. HPS staat dan ook in voortdurend contact met de directe leefomgeving van de school en betrekt stakeholders in de buurt bij haar koersbepaling. De high performance school ziet dit alles als haar maatschappelijke opdracht.

John West Burnham, hoogleraar aan het St.Mary's College in Twickenham, UK stelt dat de school voor ongeveer 20% bepalend is bij het vinden van jouw plek in de samenleving. Die plek wordt namelijk voor 40% bepaald door gezins- en familieomstandigheden en voor nog eens 40% door ‘de ander’ waarmee je in aanraking komt en de kunst en cultuur waar je kennis mee maakt.

 

Het plan is nu een community of practice te vormen in de wijk Crooswijk. Communities of practice zijn groepen van mensen die regelmatig bij elkaar komen om een onderwerp dat hen interesseert verder uit te diepen. Hierbij worden artefacten ontwikkeld; dingen die je als deelnemer aan de community kunt verzamelen zoals verslagen en essays. Dit kan een bindende factor zijn binnen de community. Het stimuleert de verandering binnen de verhouding 20-40-40.  

Crooswijk Academie brengt dus die waardevolle ‘ander’, het gesprek, binnen de muren van de school. Crooswijk Academie verbindt langs die weg de school met de wijk; met de eigen community. Daar ligt een opdracht en een uitdaging die voor ODBS Pierre Bayle zeer de moeite waard is.

een beetje inspiratie

Onthulling teksthuis Pierre Bayle

Opiniobesitas

Vandaag daagde het mij in ene. Ik begreep in een oogwenk waar het onderwijs in Nederland onder lijdt. Ons onderwijs gaat gebukt onder Opiniobesitas.

Er gaat geen dag voorbij of men roept wel iets over het onderwijs: We moeten leren van de Finse situatie; we moeten af van het voortdurend testen (analoog aan de Amerikaanse situatie); we moeten juist testen, we zijn namelijk opbrengstgericht bezig; het onderwijs is de sleutel tot economische groei, welzijn en gezondheid; het onderwijs moet zich juist richten op persoonlijke ontwikkeling van de mens; we moeten de jongens van de meisjes scheiden; nee, we moeten de jongens alleen bij bepaalde vakken van de meisjes scheiden etc, etc, etc.

De meeste meninkjes worden geventileerd door goedwillenden die echter vaak wel ver van de werkvloer, de praktijk van alle dag af staan.

Heb ik dan iets tegen meningen? Welnee!  Ik geef ze je graag! :-) Het levert soms een verrukkelijk spel op. Mits je met elkaar werkelijk wilt onderzoeken op inhoud. Daarom houd ik zo van de blogs van mijn twittervriendin Hester Ijsseling

Meningen? Prima, maar onderzoek ze. Het onderwijs is enorm gebaat bij een onderzoekende houding. Het werkelijk willen leren van en met elkaar. De reden waarom er initiatieven opkomen als Onderwijsdag 2.0, waar onder andere onderwijstwitteraar @marathonkeje bij betrokken is. Steek ook je licht eens op bij Edcamp010.
Zaterdag 15 oktober 2011 vindt namelijk de eerste Edcamp in Rotterdam plaats. De Edcamp is geen conferentie, het is een 'on-conferentie' .  De on-conferentie toegankelijk voor iedereen die het onderwijs in Rotterdam een warm hart toedraagt. Thema van deze dag is dan ook 'Leren in Rotterdam, wat betekent dat voor jou en voor mij?' 
Onderwijsdag 2.0 en Edcamp010 helpen je in de strijd tegen Opiniobesitas ;-) en geven voeding voor de versterking van de beroepstrots!

The hidden lion

Mijn opdracht voor het nieuwe schooljaar

Can you see the hidden tiger?

Als je het ziet is het evident, maar het gebeurt niet automatisch. Het vergt aandacht en loskomen van conditioneringen.

Of zoals Cruijff het zegt: 'Je ziet het pas, als je het ziet.'

Dansvoorstelling Dagelijkse Dingen

 

Dames en heren,  

Vandaag is er de hele dag gewerkt aan de expo in Hoppesteyn aan de Boezemsingel 100.
Het resultaat is dus vanaf nu te bekijken.
Bewoner zijn in ieder geval al enthousiast, want we hadden veel toeschouwers die opmerkingen maakten.

Wederom het resultaat van een spannende samenwerking tussen K!K en Odbs Pierre Bayle

Wat aandacht krijgt, groeit

Ik lees in een gedicht van Rumi dat gaat over een man die voor zich uit staart....

Een kind vraagt aan hem:"Wat ben je aan het doen".
De man antwoordt:"Ik volg een gevecht in het hart tussen liefde en angst".
Het kind vraagt:"Wie wint er?'
De man zegt:"Degene die ik het meest voed".

We hebben een prima stel mensen rondlopen op onze school!

 























Zo tegen het eind van het schooljaar is het tijd om de balans wederom op te maken.

We kunnen er niet omheen:

In Vier jaar tijd hebben we samen een school neergezet waarbij de randvoorwaarden prima zijn om de stap te maken van Voldoende naar Goed,  een school die zich richt op Uitstekend en reeds flirt met Excellent en High Performend. Waarbij de komende jaren de accenten liggen op verdere regie van vakmanschap binnen het team, de aanpak van de onderwijsinhoud en internationalisering. De focus is gericht op het ontwikkelen van talent en leerrendament, uitstekende docenten en schoolleiding die binnen een innovatieve cultuur maatschappelijke waarde creëeren.

We hebben een prima stel mensen rondlopen op onze school!

Een mens is geen eiland

Onderwijsmensen gaan elke dag trouw naar hun werk. Van het onderwijsondersteunend personeel tot en met de voorzitter van het college van bestuur. Men begeleidt, ondersteunt, onderwijst binnen het onderwijs op elk niveau. Aan het eind van de dag gaan ze weer naar huis.

Stel dat leerkrachten worstelen met de vraag hoe op een goede manier leerlingen te betrekken bij de lessen. Ze kunnen soms aankloppen bij een collega. Maar vaak genoeg worstelen ze alleen verder. Dat is niet het geval bij onderwijsmensen die een netwerk van professionals rond zich hebben verzameld. Een netwerk dat kennis, ervaring, materialen, advies en technieken deelt. Het wordt tijd voor Persoonlijke LeerNetwerken. Geen mens is een eiland!

Voordelen van een PLN:

1.              Je leert van anderen.

Als leerkracht kun je niet alles weten, je moet dus van anderen leren. Je kunt ook niet alleen je leerlingen volledig onderwijzen. Onderwijzen doe je niet in het vacuüm van je eigen klaslokaal. Zeker niet vandaag de dag !

2.              Je bedient leerlingen op een betere manier

Met de leerkrachten van de groepen 8 zocht ik onlangs naar ideeën en projecten om de laatste maanden van het schooljaar rijk en betekenisvol te maken voor de overstap naar het voortgezet onderwijs. Samen kom je tot een aantal interessante ideeën. Maar pas toen ik via Twitter de vraag wegzette, onder de hashtag #durftevragen en gebruik maakte van mijn eigen PLN (ik twitterde de vraag naar @elkedas en zat binnen een paar minuten met haar te Skypen) ging het stromen. Ineens hadden we meer te bieden dan binnen de eigen school, op dat moment, kon worden bedacht.

3.              Je krijgt toegang tot een schier oneindige bron

Sinds Internet kunnen onderwijsmensen heel makkelijk van iedereen op de hele wereld leren. Twitter, Skype, Ning, Wiki’s en blogs brengen die wereld binnen handbereik. Maken je deel van onderwijscommunicatie in voortdurende ontwikkeling.

Het gebeurt regelmatig dat ik met @marathonkeje twitter over hoe de sociale media in te zetten voor het onderwijs. “ Je moet digitale sporen achterlaten!” Ons digitale schoolplein Huys ten Krooswijk heb ik in beginsel aan hem te danken. Hij heeft me op dat spoor gezet.  En ik vind het prettig dat ik ook regelmatig wat voor hem kan betekenen. Wat dat betreft is er een grote mate van wederkerigheid mogelijk op het Internet.

De sociale media geven je de mogelijkheid te zien wat anderen doen, te horen, te lezen wat voor hen werkte en tegen welke problemen zij aanlopen.

Een PLN is de beste tijdsinvestering die je als onderwijsmens kunt maken, gezien wat het onderwijs van je vraagt, van je eist!

4.              Het verlegt je plafond

Het delen van jouw kennis en het vergaren van nieuwe kennis vereist een aantal communicatieve vaardigheden. Persoonlijk ben ik intensiever over het onderwijs gaan nadenken, wat ik er mee wil en mee moet, hoe anderen daarbij te betrekken, sinds ik er over schrijf. Zwart op wit staat vaak duidelijk en hard. Af en toe kreeg ik op een onderwijscolumn een reactie waar ik van dacht: daar moet ik zorgvuldiger, preciezer zijn! Reflectie en delen kregen een nieuwe betekenis. Dat is ook het geval bij het stellen van de juiste vragen via de sociale media om te krijgen wat je nodig hebt, zoekt.

5.              Het houdt je betrokken op je vak

Een burn-out ligt binnen het onderwijs op de loer. Een PLN helpt je om de batterij tijdig op te laden en kan je de kennis, ideeën en de steun geven die je nodig hebt. Niet voor niets heeft Stichting Boor de weg naar de nieuwe media nadrukkelijke ingezet. Voorbeelden zijn: De website en de weblog van de Booracademie en de groep van de Booracademie op Linkedin.com.

Een PLN is de manier voor onderwijsmensen en leerlingen om geïnspireerd te blijven.

 

Dank aan:

http://www.convergemag.com/

Creativiteit en ruimte in het onderwijs

Ik werd gisteren attent gemaakt op een video van TK Tunstall door mijn goede twittervriend @JeroenL0uis. We twitterden wat: hij had een nieuwe Basgitaar gekocht en ik schepte  op over het feit dat ik de hele dag bezig was op de gitaar. Ik probeerde een nummer van ZZ Top onder de knie te krijgen, eigenlijk voornamelijk de solo. Op Youtube vind je tal van instructie video's, ook voor dit nummer. Op de instructie video van Rob Riley (die een uitvoering van Buddy Whittington speelt) vertelt Rob over een Boss Loopingstation RC-2. De Boss ondersteunt zijn gitaarspel. Rob zet via de Boss het akkoordenschema in een loopt en soleert en zelf overheen.
Dat apparaat wilde ik meteen  hebben! Waarop @JeroenL0uis mij verwees naar de video van TK Tunstall. Een geweldig optreden!
En het leverde binnen ons gezin een uitermate interessant gesprek op. Een gesprek over de kracht van het individu wanneer deze in staat is om de techniek, die ons allemaal ter beschikking staat, optimaal toe te passen en wat dat voor de kracht van een groep, een community kan betekenen.
Kennis haal je tegenwoordig overal vandaan (de democratisering van de kennis; zie alle links hierboven), het ontbreekt aan creativiteit binnen het onderwijs en in de samenleving, aldus Ken Robbinson.


Het programma Beter Presteren zorgt al een poos voor onrust en verdeling binnen de Rotterdamse onderwijs wereld. Zelf heb ik sterk de indruk dat wethouder Hugo de Jonge de Amsterdamse wethouder Lodewijk Asscher de loef wilde afsteken. Wij gaan het hier beter doen dan in Amsterdam! Ik houd van die voortvarendheid, maar je boet vaak in aan communicatie: onrust en verdeling!


De verdeling in verschillende kampen heeft onder andere te maken met de vraag of je het leeringen kunt aandoen om hen onder te dompelen in een omgeving die puur resultaatgericht/ opbrengstgericht is. De hele discussie of kinderen moeten spelen of moeten leren, wel of niet van spelen leren, wel of niet het spel verliezen als er alleen maar nadruk ligt op leren, wordt hier voor de zoveelste keer nog eens dunnetjes overgedaan. Wat blijft er over van het Talentenonderwijs? Een discussie overigens die zich laat horen door alle lagen van het Primair Onderwijs.


Ook op het niveau van de leerkracht: Waar ligt voor hen de ruimte en de mogelijkheid tot creativiteit? 
Onlangs verscheen een onderzoeksverslag gericht op de professionaliteit van de MBO docenten (http://tinyurl.com/43mgfsz). Wat zijn de parallellen met het PO en welke conclusies moeten wij trekken?

Quote: " In de discussie over de positie van de docent in het MBO wordt de afgelopen tijd in sterke mate de nadruk gelegd op het versterken van de zelfstandige handelingsvrijheid van de docent als professional. Immers, een professional beschikt over zodanige kennis en ervaring dat deze een aparte positie inneemt in de uitoefening van een professie. Dit is in vele beroepen een geaccepteerd uitgangspunt. In een groot aantal beroepsgroepen wordt het begrip professionaliteit in het dagelijkse werk als belangrijk onderscheidend criterium gebruikt om te bepalen of een bepaalde groep personeelsleden wel of niet bevoegd is tot het zelfstandig verrichten van bepaalde handelingen. Het zelfstandig handelen vindt plaats binnen een scherp gedefinieerde set handelingen en altijd in de context en binnen de (bestuurlijke) randvoorwaarden van de organisatie. Spanningen met het management zijn in de context zeldzaam; het is duidelijk wie waarover gaat en wat het betekent om als professional een bepaalde mate van zelfstandige handelingsvrijheid in de uitoefening van het beroep te hebben."

TK Tunstall laat me wederom zien dat creativiteit voor een groot deel stoelt op aanwezige kennis en vaardigheden. Die bieden een ieder de ruimte om talenten uit te bouwen, de ruimte te nemen.





Ik hoor en lees graag als jij daar anders tegen aan kijkt!

Ondernemers

Verveeld in de schoolbanken? Loopt het niet zo lekker in de klas? Buitengesloten? Dat kind zou best wel eens een ondernemer kunnen zijn, volgens Cameron Herold. 



Mede om die reden is René Bos (onze adjunct directeur) al bijna twee jaar met de bovenbouw verbonden aan het project Ondernemers In De Dop. Mede daarom starten wij volgend schooljaar  het project Levensecht Leren. We maken daar de koppeling tussen rekenen en taal en de middenstand van Crooswijk. Mede daarom onderzoeken we hoe we een eigen onderneming kunnen optuigen in de school. Lekker en goed bezig!

Genoten!

Op 5 maart schreef ik dat ik een start zou maken met een combinatie van observeren en participeren in onze klassen. Ik blokkeerde  alvast wat dagen in mijn agenda  om me te kunnen onderdompelen in het klassengebeuren.  Want, wat is het beste deel van het schoolleiderschap?
Zien dat al onze kinderen leren!
Gaf ik me de 23e nog over aan de waan van de dag, inmiddels heb ik een volle ochtend doorgebracht in groep 8 en vanochtend in groep 1/ 2b. Weer die kleuters ;-)
De juf uit groep 1/ 2 had bedacht dat ik een meisje kon begeleiden met rekenen en vervolgens aan de slag kon gaan met een prentenboek.
Het eerste wat mij direct raakte binnen die groep was de volledige bereidheid tot werken. Voor de onderwijspuristen aan de zijlijn: spelen vind ik ook werken. Sterker nog: spelen is leren! En potverdorrie wat werd er geleerd! Op elk terrein, binnen elk domein: " Zo praten wij hier niet tegen elkaar, " sprak juf tot het kind.
Wat een ongelooflijke mate van zelfstandigheid leggen die kleuters toch aan de dag. En wat valt er veel te winnen als we dat optimaler kunnen doortrekken naar de midden- en bovenbouw.
We spraken daar in het nagesprek nog wat over door en kwamen tot de conclusie dat dit het gesprek is wat vaker tussen de onderwijsprofessionals van de onder-, middenbouw moet plaatsvinden.
De zelfstandigheid van de leerlingen gaat hand in hand met de focus van de leerkrachten op het leerproces.

Hoogste punt in Nieuw Crooswijk

Aanwezig

Afgelopen maandag een spreekbeurt over het maken en gooien van boemerangs gehouden in groep 7 Alberta Wellingpad. (Onze adjunct René Bos valt daar een paar weken in. Per 1 april komt er een vaste, nieuwe leerkracht voor de groep!)

De leerlingen beschikten over een kijkwijzer, op basis waarvan zij hun spreekbeurt konden voorbereiden. Mijn spreekbeurt moest niet het effect hebben van 'monkey see, monkey do'. Dus een deel van de klas concentreerde zich op wat er goed ging bij de spreekbeurt, het andere deel richtte zich (deels aan de hand van de kijkwijzer) op wat zij misten bij de spreekbeurt.
Was prettig om zo met een groep bezig te zijn. Ik kreeg overigens een ruim voldoende :-)


Vanochtend maakte ik mijn opwachting in groep 1/ 2 aan het Paradijsplein. Kleuters zijn toch wel 'different cake'. Toen de groep met de dansjuf aan de slag ging om gezellig danskostuumpjes te  knippen uit vuilniszakken, bedacht ik me dat ik nog veel dringende e-mails moest beantwoorden! In het kader van de Brede School Subsidieaanvragen met betrekking tot  Beter Presteren, moest ik op zoek naar een rapport van een Pilot die 2 jaar geleden is uitgevoerd.

Zo'n omslag van aanwezig zijn en meedoen in een boven- of middenbouwgroep gaat me goed af. Maar voor een kleutergroep heb je toch een totaal andere mindset, andere expertise nodig, laat staan voor een peuterspeelzaalgroep. Gelukkig is er voldoende kennis en ervaring aanwezig binnen de school.
En de volgende keer houd ik het iets dichter bij mezelf: ik neem mijn gitaar wel weer mee in de kleutergroep.

Aanwezig!

Zo’n kleine vier jaar geleden, startte ik als directeur op onze school. Ik nam me zelf voor om regelmatig mijn leerkrachten te zien, te spreken, al was het maar bij de ochtendkoffie. Al was het maar door snel mijn hoofd in een klas te steken en even ‘Hallo, hoe loopt het?’ te roepen.

Zoals met veel, zo niet alle goede, voornemens: makkelijker gezegd, dan gedaan. Vooral als je werk van je verlangt dat je regelmatig buiten de deur vergadert, je aanwezig wil zijn in twee gebouwen (in het begin in drie) en je volop bezig ben met het schrijven van nieuwe plannen, invulling moet geven aan nieuw strategisch beleid vanuit De Stad en De Stichting, invulling geeft aan de samenwerking met sociale partners in de wijk. Dan ben je blij met de teamvergadering, waarop je het grootste deel van je team spreekt. Dan is het prettig dat je vinger aan de pols kunt houden door middel van taakgesprekken, functioneringsgesprekken, managementteam overleg etc, etc. Maar je ziet  je leerlingen en leerkrachten zo te weinig in actie.

Het leerkrachtsupervisie model dat wij hanteren vloeit voort uit een uitstekend opgezette zorgstructuur en een formeel observatie protocol. Brengt mij toch minder vaak in contact met de actie in de klas. En ook ik ben daar ooit het onderwijs voor ingegaan!

Begrijp me goed: het integraal schoolleiderschap bevalt me goed. Ik heb een uitstekend plek gevonden binnen het onderwijs. Ik heb een prima job. Het zou echter ook interessante proeftuin zijn om te ervaren hoe mijn leerkrachten hun klas ervaren, los van de zorggesprekken en observatieprotocollen en om meer te ervaren hoe de kinderen hun klas ervaren.

Voorlopig start ik tot het eind van het jaar een combinatie van observeren en participeren. Ik heb alvast wat dagen in mijn agenda geblokkeerd om me te kunnen onderdompelen in het klassengebeuren. Ben daar wel enthousiast over. Vind het prima om in de klas te gaan zitten en om het proces gade te slaan, maar eigenlijk wil ik mee doen met het plezier van het lesgeven.

Want, wat is het beste deel van het schoolleiderschap?
Zien dat al onze kinderen leren!

Start Pilot Jeugdverpleegkundige op School

Half maart worden kinderen uit groep 2 en 7 van de Odbs Pierre Bayle  met hun ouders of verzorgers uitgenodigd voor een gezondheidsonderzoek aan het Paradijsplein 1. De ouders kunnen  tijdens het onderzoek vragen stellen over de gezondheid, maar ook over opvoeding en gedrag van het kind. De jeugdverpleegkundige adviseert  over allerlei zaken zoals gezond eten, zindelijkheid en andere opvoedingsvragen. Daarna blijft de jeugdverpleegkundige op woensdag voor alle ouders en alle leerlingen beschikbaar.

Dit is een volgende stap in het bouwen aan onze Communityschool.
De pilot wordt bekostigd door de deelgemeente. De subsidie is door het CJG (centrum voor jeugd en gezin) aangevraagd. Zij leveren ook de jeugdverpleegkundige.
De jeugdverpleegkundige is overigens geen nieuw gezicht voor onze school. Zij zit met onze intern begeleider en de schoolmaatschappelijkwerker in het multidisciplinair overleg van onze school.

Hoe kijk je? Wat zie je?

Volgens Ken Robinson zijn er twee groepen mensen. De ene groep houdt er van om mensen in twee groepen op te delen en de ander groep niet.  Ik vind dit een prachtige grap en ik weet dat er mensen zijn die hier niets aan vinden. Waarmee we ineens weer twee groepen hebben!

Hoe wil je kijken? Wat zie je?

Benjamin Zander (The art of possibility) schreef over 2 schoenverkopers die in de 18e eeuw afreisden naar Afrika. De ene verkoper berichtte het thuisfront over de bijna uitzichtsloze situatie daar. Niemand droeg er schoenen! Terwijl de ander opgewonden berichtte over de vele kansen en mogelijkheden die hij daar in Afrika tegen het lijf liep: niemand droeg er schoenen!


In het onderwijs kom je dit natuurlijk ook regelmatig tegen. Mensen beschouwen  eenzelfde situatie en kijken ernaar op een negatieve manier of op een positieve manier. Het is echt persoonsafhankelijk!
Binnen onze school, binnen het gehele onderwijs  hebben we mensen nodig die de zaken vanuit een positieve modus willen bekijken. Dit gezegd hebbende, moeten we elkaar natuurlijk blijven inspireren. Het onderwijs wordt dan nog beter door de mensen die het onderwijs geven.
Zo kijk ik! Dat zie ik!

the shape of the spoon

Spoon feeding in the long run teaches us nothing but the shape of the spoon. 

E.M. Forester

Ontwikkeldomeinen van een High Performance School (1/5)

We zijn al flink op weg en dat zijn geen praatjes voor de vaak!

Een High Performance School is gericht op het creëren van maatschappelijke waarde:

Nu ligt dit enorm voor de hand voor een school. We hebben een politieke opdracht/ een mandaat  maatschappelijke waarde te creëren. Het politieke mandaat echter varieert­. De accenten binnen die maatschappelijke opdracht veranderen. Een paar jaar geleden schreef ik daar een korte column over: prestatiecontract (KLIK)

Ook uit de verkenning van Monique Turkenburg (grenzen aan de maatschappelijke opdracht van de school 2005) blijkt dat niet meteen duidelijk is wat er onder wordt verstaan. Een ding is duidelijker dan ooit: het onderwijs vermaatschappelijkt. Een volgende verkenning van Turkenburg uit 2008 toont dat besturen de scholen meer en meer als maatschappelijke ondernemingen zien:

“ Op veel terreinen ziet men een taak voor de school

De meeste onderscheiden thema’s worden in meerdere of mindere mate door schoolbesturen tot de gewone taken van de school gerekend. Dat geldt bijvoorbeeld voor veel thema’s van opvoeding, zorg en hulpverlening, achterstandsbestrijding, veiligheid en sociale cohesie, morele ontwikkeling, burgerschap, cultuur, sport en bewegen en extra aanbod voor hoogbegaafde leerlingen. Wel blijkt dat zelfs op het terrein van de kinderopvang, waarop scholen inmiddels wettelijk verplicht zijn eenaanbod te realiseren, lang niet alle besturen vinden dat daar ook een taak ligt voor de school. Minder dan een derde van de schoolbesturen in het primair onderwijs vindt kinderopvang een reguliere taak voor de school. Ruim een derde van de besturen vindt de maatschappelijke stage, nu nog niet wettelijk verplicht, niet tot de gewone taken van de school horen.

Het initiatief voor de maatschappelijke opdracht ligt bij de school zelf

Het merendeel van de besturen vindt dat hun scholen voldoende aandacht aan deze maatschappelijke thema’s besteden. Volgens sommige besturen schiet hun school soms tekort. Op vrijwel alle terreinen zijn er wel discrepanties waar te nemen tussen wat besturen een reguliere taak van de school vinden en de mate waarin hun eigen school aandacht aan dat onderwerp besteedt; meestal gaat het echter om kleine afwijkingen. De grootste afwijking tussen taakopvatting en aandacht voor dat thema op de eigen school, betreft het aanbod voor hoogbegaafde leerlingen; voor 91% van de besturen is dit een vanzelfsprekende taak voor de school, maar tegelijkertijd zegt 42% dat hun eigen school nog niet voorziet in een aanbod. De helft van de besturen laat de keuze om als school in te spelen op allerlei maatschappelijke vragen en wensen, volledig aan de school over. Ruim een op de vijf besturen vindt het wel gewenst dat scholen daarop inspelen, maar verplicht ze daar niet toe, terwijl minder dan een op de vijf besturen hun school juist aanstuurt op dit punt en dit ook expliciet opvat als een taak voor het bestuur. Ongeveer een op de tien besturen probeert de scholen juist af te schermen voor al te veel extra activiteiten. Afhankelijk van hoe schoolbesturen denken over het eigenaarschap van de school, zijn ze bereid tot het toekennen aan de school van een heel brede maatschappelijke opdracht (school is van de samenleving), dan wel een beperkte (school is van de ouders).” 

Openbare Dalton Basisschool Pierre Bayle pakt het zelf op

Het motto van de school: vind samen een eigen plek in de school, de wijk, de wereld.

Als je als school die randvoorwaarden kunt scheppen die handen en voeten geven aan dit motto, creëer je in mijn beleving maatschappelijke waarde.

Binnen onze expeditiegroep zijn we daar voortdurende mee bezig. Een dwingend voorbeeld van het creëren  van maatschappelijke waarde, hoor ik als ik luister naar de radio-uitzending ‘ In de flat: Hoe viert de wijk Vollenhove kerst?’ van de Vara. Een citaat uit de mond van de Vara journaliste: ‘Als die basisschool daar ooit verdwijnt heeft deze wijk pas echt een probleem. Die school kan volgens mij veel meer betekenen voor die wijk dan ie nu al doet, is eigenlijk de enige plek die mensen echt bij elkaar weet te brengen.’

20-40-40

Uitgaande van de idee dat of een kind wel of niet goed terecht komt slechts voor 20 % afhankelijk is van de school, voor 40% afhankelijk van het gezin waar het uit komt en voor 40% afhankelijk is van de mensen waarmee het buiten het gezin en de school in aanraking komt zijn wij de Crooswijk Academie gestart. Openbare Dalton Basisschool Pierre Bayle neemt een verantwoordelijkheid voor sociale duurzaamheid in de wijk Nieuw-Crooswijk. Het serieus nemen van die verantwoordelijkheid is essentieel voor de groei die de school in de komende jaren gaat doormaken. Onder het begrip sociale duurzaamheid wordt hier verstaan, dat bewoners en ondernemers zich voor langere tijd willen vestigen en zich blijkbaar kunnen identificeren met Nieuw-Crooswijk. Waarmee we een omgeving creëren die de 20% van de school oprekt tot ver in het gebied van de 40% omgeving.

Nieuw onderzoek ondersteunt deze keuze voor een Crooswijk Academie. Jelle Jolles schrijft in Ellis en het verbreinen dat talentontwikkeling van de scholier wordt bepaald door hersenen èn omgeving.

EEN GELUKKIG NIEUW JAAR

GEEN VOORNEMENS VOOR 2011,  DOE HET GEWOON!

Geld voor je PoP, poen voor je PaP!

BOOR kiest voor een professionele cultuur. Er bestaat een sterke ambitie om professionaliteit te bevorderen in alle aspecten die leerlingen, medewerkers en betrokken partners (ouders en andere belanghebbenden) raken. Met respect voor de bereikte resultaten van individuen kan BOOR als organisatie daar nog een aantal stappen in zetten.

Struikelblok is een gebrek aan gedeelde opvattingen over professionaliteit. Waaraan herkent men een professional of professionele organisatie en welk gedrag hoort daarbij (en welk gedrag juist niet?). Een belangrijk aspect van een professionele cultuur is dat er duidelijke, met elkaar vastgestelde kaders zijn en hoe men zich binnen die cultuur gedraagt. Pas dan kan een team, de school of de organisatie gaan werken aan het versterken van een professionele cultuur. Het management heeft in het realiseren van een professionele cultuur een voorbeeldfunctie. Medewerkers spelen zelf ook een belangrijke rol. Zij gedragen zich volgens de regels van de professionele cultuur, en accepteren dat zij kunnen worden aangesproken op de eigen taken en verantwoordelijkheden. Blijvende ontwikkeling (zoals door scholing en werken aan eigen competenties) zijn hierbij voorwaardelijk, net als het leveren van een bijdrage aan de organisatie.

 Om nu die stap van blijvende ontwikkeling een prikkel te geven heb ik besloten om de begrote cursuskosten personeel vrij te geven (natuurlijk binnen kaders). Dat betekent dat een ieder dit schooljaar recht heeft op € 400,-  (gerelateerd naar werktijdsfactor) om uit te geven aan een cursus, een opleiding die bijdraagt aan de professionele ontwikkeling in relatie tot de schoolontwikkeling. Verantwoording achteraf!

Wie durft!!!